Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Η κατάρρευση συντελείται αλλά επιλεκτικά και επιβεβλημένα

κείμενο των φιλολόγων Α. Βενέτη και Ν. Κορδή
Αιώνες τώρα η Ιστορία επαναλαμβάνεται.
   Όταν κάποτε ωριμάζει η αυθάδεια και η αναισχυντία στο μυαλό κάποιων ισχυρών κοινωνικών ομάδων, τότε αρχίζει και η επίθεση κατά των εκάστοτε ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων.
   Έτσι περάσαμε μέσα από τις εποχές των βασιλιάδων, των αυτοκρατόρων και των τσάρων, οι οποίοι καταδυνάστευαν τους λαούς τους σε συνεργασία με τους στρατιωτικούς που απειλούσαν τη ζωή των απλών ανθρώπων  και τους ιερωμένους που απειλούσαν τη σωτηρία της ψυχής τους, μέσα σ’ ένα καλά οργανωμένο κλίμα απαιδευσίας, αμορφωσιάς και φτάσαμε στο σήμερα.
   Σήμερα έχουμε εξουσίες ντυμένες με παραλλαγή δημοκρατίας και τραπεζίτες με το κοστούμι της ψευδούς παροχής ευημερίας μέσω απατηλών δανείων. Το παιχνίδι είναι....
 καλά οργανωμένο και στημένο παγκοσμίως, γιατί οι εξουσιάζοντες  γνωρίζουν ότι η γνώση των οικονομικών και των νομικών λεπτομερειών, σε συνδυασμό με μια δικαιοσύνη που παραγράφει οικονομικά και όχι μόνο εγκλήματα και εξασφαλίζει προσωπικά συμφέροντα, αποφέρει πολυτελή αλλά και ασφαλή διαβίωση.
   Για τούτο και οι διάδοχοι αυτών σπουδάζουν όχι τυχαία, νομικά και οικονομικά , στην αλλοδαπή κατά προτίμηση για να ελέγχουν τα νευραλγικά εκείνα πόστα σ’ ένα κράτος που αποφέρουν κέρδη και πλούτο σε βάρος των εργαζομένων. Φροντίζουν δε στο χώρο αυτό να υπάρχουν μόνο οι εκλεκτοί της παρέας, γι αυτό και ο περιορισμός στις μέρες μας της δημόσιας δωρεάν παιδείας κρίνεται απαραίτητος. Αντίθετα τα φτηνά εργατικά χέρια των λιγοστών ευρώ το μήνα φοβισμένων και ταλαιπωρημένων ανθρώπων, εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πλουσίων για ακόμα πλουσιότερες μέρες. Τοιουτοτρόπως έμαθαν να πορεύονται μέσα στην ιστορία οι κυβερνώντες.
   Η συσσώρευση πλούτου όμως όταν γίνεται σκανδαλώδης, όπως στις μέρες μας, υποτιμώντας τη νοημοσύνη και τις αντοχές των λαών που υποφέρουν από επαχθείς φόρους, ανεργία, κοινωνική αδικία, επισύρει τη μήνιν των καταπιεσμένων, καθώς η Ιστορία επαναλαμβανόμενη διδάσκει και τότε οι προτροπές του τύπου «για να σωθεί η πατρίδα πρέπει να ματώσουμε» δεν πείθουν, αντίθετα εξοργίζουν τα αθώα θύματα.
   Αυτοί τώρα που επεξεργάζονται τα οικονομικά τερτίπια  αποδεικνύονται αδαείς μπροστά στην αγανάκτηση του κόσμου όταν τον αδικούν και από πάνω τον σπρώχνουν χτυπώντας τον γιατί βεβαίως δεν έχουν πεινάσει, ούτε έχουν στερηθεί βασικές ανάγκες της ζωής τους. Όταν δεν έχεις βρεθεί ποτέ στη θέση του εργαζόμενου που του στερούν μια αξιοπρεπή ζωή, εξευτελίζοντας και προσβάλλοντας τον, χωρίς να φταίει σε κάτι, δεν μπορείς και να εκτιμήσεις τις αντιδράσεις του, που μπορεί να είναι και απρόβλεπτες.
   Γι αυτό στην Ιστορία καταγράφονται επαναστάσεις και λαϊκές εξεγέρσεις. Βέβαια και εδώ χρειάζεται προσοχή και επαγρύπνηση διότι το σύστημα είναι τόσο ισχυρό που μπορεί την επαύριο των εξεγέρσεων να βρεθούν οι λαοί υποτελείς σε παρεμφερή συστήματα με το επικάλυμμα της δήθεν αλλαγής.
   Τι είναι όμως αυτό το τόσο δύσκολο που δεν μπορεί να γίνει ώστε να ζουν οι λαοί ειρηνικότερα, δικαιότερα και ίσως ευτυχέστερα;
   Σημαντική προϋπόθεση που θα έπρεπε να υπάρχει  στη ζωή των ανθρώπων είναι η ισορροπία και το μέτρο. Μια ισορροπία που πρέπει να την αναζητάμε από μια απλή διαπροσωπική σχέση, μια φιλία, μέχρι την οικογένεια, την κοινωνία, τα έθνη όλου του κόσμου κατ’ επέκταση. Ισορροπία σε όλα τα επίπεδα που μεταφράζεται σε σεβασμό στο συνάνθρωπο. Σεβασμό στο δικαίωμα των ανθρώπων να ζουν αξιοπρεπώς, μέσα σ’ ένα καθεστώς ελευθερίας και δημοκρατίας όχι ψευδεπίγραφης που δε ζητά διαρκώς και ανηλεώς αλλά συνάμα προσφέρει στους πολίτες.
   Οποτεδήποτε κάποιες κοινωνικές ομάδες υποτιμώντας τους συνανθρώπους τους προσπάθησαν να τους εκμεταλλευτούν, αποθησαυρίζοντας σκανδαλωδώς σε βάρος τους, σκόνταψαν στα αναχώματα της αντίδρασης αλλά και της αντίστασης των αδικουμένων. Όταν κάποιες κοινωνικές ομάδες εισπράττουν παχυλούς μισθούς, έχοντας εξασφαλίσει τεράστια ιδιοκτησία και χρήματα σε τράπεζες του εξωτερικού και συγχρόνως φοροδιαφεύγουν, δεν μπορούν να συγκατανεύουν σε επαχθή φορολόγηση του χαμηλοσυνταξιούχου και του μισθωτού με πενιχρά εισοδήματα για να διασφαλίσουν τις περιουσίες τους. Δεν μπορούν κάποιοι να κυκλοφορούν με πολυτελή αυτοκίνητα, γευματίζοντας σε πανάκριβα εστιατόρια, όταν οικογένειες με απολυμένα μέλη αναίτια δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Η ρήξη τότε είναι αναπόφευκτη παρά τα ξόρκια.
   Είναι άραγε τόσο δύσκολο να καταλάβει κάποιος ότι όταν όλα τα μέλη μιας κοινωνίας ευημερούν, τότε μόνο προάγεται ο πολιτισμός μέσα σε μια ειρηνική και ισορροπημένη ζωή κοινωνικά και πολιτικά;
   Είναι τόσο ακατανίκητη η τάση κάποιων ανθρώπων να αυξάνουν τα κέρδη τους σε βάρος ανυποψίαστων πολιτών, ώστε να μην αντιλαμβάνονται τη σύγκρουση που θα επακολουθήσει;  
   Όταν διογκώνεται η άνιση κατανομή του πλούτου σε μια χώρα, όταν χάνεται η ισορροπία και το μέτρο τότε όλα μπορεί να ανατραπούν. Τα προγράμματα και οι σχεδιασμοί αποδεικνύονται αδύναμα μέτρα καταστολής.
   Αναρωτιέται κάποιος ποια ευτυχία μπορεί να εξασφαλίσει σ’ έναν πάμπλουτο η απόκτηση τεράστιας ιδιοκτησίας, πολυτελών αυτοκινήτων, σκαφών, για τα οποία σαφώς δεν εργάστηκε, διότι είναι γνωστό ότι οι τεράστιες περιουσίες δεν είναι αποτέλεσμα μεροκάματου, όταν κάποια στιγμή γίνεται αντικείμενο επίθεσης από αγανακτισμένους ανθρώπους που εργάζονται για τριάντα χρόνια και ξαφνικά δεν έχουν να πληρώσουν το φως και το νερό του ενοικιαζόμενου σπιτιού τους ή χειρότερα σπρώχνονται σε απόλυση;
   Όταν λοιπόν χάνεται το μέτρο και η ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις των κοινωνικών ομάδων μιας χώρας, τότε οι παραινέσεις από τα μέσα διαστρεβλωμένης ενημέρωσης για ειρηνική διαδήλωση ανέργων και απολυμένων πολιτών ηχούν αστείες. Πώς μπορείς να πεις στον άνεργο πεινασμένο να βαδίζει στους δρόμους διαμαρτυρόμενος σιωπηρά, εισπνέοντας ασφυξιογόνα αέρια και να επιστρέφει άπραγος στο σπίτι του;
   Τι εξαιρετικό δείγμα πολιτισμού και δημοκρατίας πραγματικής ο συμμερισμός  των προβλημάτων των συνανθρώπων μας, η αλληλεγγύη;
   Να μπορεί μια κοινωνία να παρέχει στους άλλους  την ευκαιρία και τη δυνατότητα να αναδεικνύουν τις ικανότητες τους και να αμείβονται γι αυτό χωρίς να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης  για συσσώρευση ιδιωτικού πλούτου σε λίγους, που προσπαθούν να αναδείξουν το ταλέντο τους για εξαπάτηση ανθρώπων σε εξυπνάδα.
   Ένα  εργαλείο που δεν υπολόγισαν αυτοί που κυνηγούν τη ζωή μας είναι το διαδίκτυο. Το μέσο αυτό  που υποφέρουν σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, ενώνονται και δίνουν ραντεβού μέσα από το διαδίκτυο για κοινές διαμαρτυρίες διατρανώνοντας της οργή τους. Και όταν το κοινωνικό ποτάμι ξεχειλίζει από  αδικία και αυταρχισμό δεν μπορεί κανείς και τίποτα να το σταματήσει.
   Αρκεί όλοι να κατανοήσουμε και οφείλουμε να το κάνουμε τη δύναμη που έχουν οι ανθρώπινοι ποταμοί.
Αντώνης Βενέτης Φιλόλογος – Νεκτάριος Κορδής Φιλόλογος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σε ευπρεπές επίπεδο, όπως αρμόζει στο χώρο της εκπαίδευσης. Όλα τα σχόλια θα δημοσιεύονται αρκεί να μην θίγεται η τιμή και η υπόληψη κανενός.