Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις - Κινήσεις Δ.Ε.: Οι αριστερές δυνάμεις στην ΟΛΜΕ μπροστά στις ευθύνες τους!

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.
τηλ. 210 3318624
ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΛΜΕ  ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ!
Πρόγραμμα συμφωνίας για δράση στην ΟΛΜΕ και οργάνωσης της Ομοσπονδίας για τις ανάγκες του σήμερα
Η περίοδος που διανύουμε είναι ιστορική για τους εργαζόμενους και το εργατικό κίνημα.
Η ολοκληρωτική επίθεση του κεφαλαίου κατά της εργασίας που εξελίσσεται παγκόσμια και με ιδιαίτερη σφοδρότητα στη χώρα μας από τη μια σαρώνει όλα τα δικαιώματα και τις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων κι από την άλλη οδηγεί τους λαούς σε αφύπνιση, βγάζει στους δρόμους του αγώνα εκατοντάδες χιλιάδες νεολαίους, εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους. Η κυβέρνηση, με τους συνοδοιπόρους της ΝΔ και ΛΑΟΣ και όλο το σάπιο πολιτικό σύστημα, μπροστά στην ογκούμενη λαϊκή πάλη δεν διστάζει να εξαπολύσει την πιο βίαιη επίθεση και καταστολή, κινούμενη στα όρια του παρακράτους, προκειμένου να περάσει τα σχέδια κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ.
 Σε μια τέτοια περίοδο, οι ευθύνες των σωματείων (και φυσικά όταν αναφερόμαστε σε αυτά μιλάμε για ευθύνες αυτών που τα λειτουργούν) είναι καθοριστικές. Από κέντρα συσπείρωσης και οργάνωσης  των εργαζομένων για τη διεκδίκηση των συμφερόντων τους, της τάξης τους, έχουν μετατραπεί όλα αυτά τα χρόνια σε χώρους αντιπαράθεσης κομματικών προγραμμάτων και εξυπηρέτησης ημετέρων, με αποτέλεσμα να έχει χαθεί ο ταξικός προσανατολισμός των σωματείων. Έχουν μετατραπεί σε μικρές Βουλές όπου και τα κόμματα εξουσίας εκπαιδεύουν τα επόμενα πολιτικά τους στελέχη με αποτέλεσμα την απομάκρυνση των εργαζομένων και την πλήρη γραφειοκρατικοποίηση τους. Αυτό πρέπει να ανατραπεί.
Η ΟΛΜΕ είναι ένα από τα μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας. Μπορεί λοιπόν να σηματοδοτήσει  μια νέα πορεία για το εκπαιδευτικό και ευρύτερα το εργατικό κίνημα. Οι αριστερές δυνάμεις, ιδιαίτερα στην σημερινή, κρίσιμη φάση, πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη μας γι’ αυτό. Βγαίνοντας τολμηρά μπροστά από τις μέχρι τώρα συνήθειές μας, ανοικτά, μπροστά σε όλο τον αγωνιζόμενο κόσμο κι όχι με συμφωνίες «ειδικών», σε διαχωρισμό με όσες δυνάμεις προωθούν ή συναινούν στα μνημόνια και στα αντιλαϊκά μέτρα, σε ενότητα και συντονισμό με κάθε φωνή, συλλογικότητα ή μόρφωμα κινείται σε κατεύθυνση ανεξάρτητης δράσης από την γραφειοκρατία ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, με υποστήριξη όλων των διαδικασιών βάσης, ΓΣ, σε χώρους εκπαίδευσης, δουλειάς, πλατείες, γειτονιές κλπ, που οδηγούν τον κόσμο να παίρνει τις τύχες στα χέρια του .
Σ’ αυτή τη βάση, οφείλουμε να προχωρήσουμε στην συγκρότηση αριστερού, αγωνιστικού, προγραμματικού προεδρείου στο ΔΣ της ΟΛΜΕ (ΕΣΑΚ, ΣΕΚ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ), σε πλήρη διαχωρισμό από τις δυνάμεις που στηρίζουν με τον ένα ή άλλο τρόπο τις μνημονιακές πολιτικές. Η διαφορετικότητά μας, ως αριστερών δυνάμεων θα είναι πλούτος σε μια τέτοια συγκρότηση, στο βαθμό που αυτή στηριχτεί σε μια αναγκαία, επαρκή για το κίνημα και τα λαϊκά συμφέροντα προγραμματική βάση και δεν θα αποτελέσει το άλλοθι για μια θνησιγενή συγκόλληση, πολιτικών θέσεων. Αυτός είναι ένας δρόμος για να εμπνεύσουμε τους εκπαιδευτικούς, να ξανακάνουν τις ΕΛΜΕ σπίτι των κοινωνικών αναγκών και των συμφερόντων τους, να οπλίσουμε το κίνημα με καύσιμα αυτοπεποίθησης κι αποτελεσματικότητας.
Αυτή η επαρκής κι αναγκαία βάση, κατά τη γνώμη μας είναι:
Πολιτικό πλαίσιο:
 1.       Να καταργηθούν τα μνημόνια  και το μεσοπρόθεσμο που ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία σε αντίθεση με το σύνολο του ελληνικού λαού. Να ακυρωθούν οι περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, να ακυρωθούν οι αντεργατικοί νόμοι που ανέτρεψαν εργατικά δικαιώματα, να ακυρωθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί και αντισυνταξιοδοτικοί νόμοι.
 2.       Να φύγουν το ΔΝΤ και η Τρόικα από την Ελλάδα, να απαγκιστρωθούμε από το βρόχο των ιμπεριαλιστών. Μια από τις βασικές αιτίες των προβλημάτων στην ανάπτυξη της χώρας μας είναι η παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην ΟΝΕ και το Ευρώ. Άμεση αποδέσμευση από όλους αυτούς τους μηχανισμούς.
3.       Το χρέος δεν είναι των εργαζομένων και του λαού. Γι’ αυτό δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε. Δεν αναγνωρίζουμε το ληστρικό - τοκογλυφικό χρέος όχι μόνο γιατί  δεν είναι δικό μας. αλλά και γιατί δεν οφείλουμε τίποτα σε μια κυβέρνηση, ένα κράτος, ένα σύστημα,  που απομυζά το αποτέλεσμα της κοινωνικής εργασίας για να το αναδιανείμει με άνισο ταξικό τρόπο. Ανάπτυξη προς όφελος του λαού.  Φραγμός στα μονοπώλια και τις τράπεζες.  Οι εργαζόμενοι αγωνιζόμαστε για κοινωνική δικαιοσύνη
 4.       Να ανατραπεί η κυβέρνηση και κάθε επίδοξος διαχειριστής αυτής της πολιτικής με λαϊκούς, μαζικούς αγώνες.
 5.       Καμιά ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών. Κάτω τα χέρια από την Παιδεία, την Υγεία, την ασφάλιση, τις μεταφορές, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες κλπ. Να επανέλθουν κατά 100% στο κράτος υπό εργατικό έλεγχο, για να πάψουν να λειτουργούν ως χώροι ρουσφετιού των εκάστοτε κυβερνώντων κι ως μοχλός κερδοφορίας των μεγαλοκεφαλαιούχων.
 6.       Φοροαπαλλαγές στους μισθωτούς και αύξηση της φορολογίας στο μεγάλο κεφάλαιο. Τόνωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων. Σταμάτημα των απολύσεων, δημιουργία θέσεων εργασίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, κατάργηση όλων των μορφών ελαστικής εργασίας.
7.       Δημοκρατία στους χώρους εργασίας, στον αγώνα, τη διαδήλωση. Κατάργηση όλων των αυταρχικών και αντιδημοκρατικών νόμων και πλαισίων που ψηφίστηκαν όλο αυτό το διάστημα.
Εκπαιδευτικά:
 1.       Αγώνας για ακύρωση των σχεδίων της κυβέρνησης για μετατροπή του Δημόσιου σχολείου σε σχολείο της αγοράς.
 2.       Το νέο σχολείο του μνημονίου και του Καλλικράτη δεν θα περάσει.
 3.       Παλεύουμε για 12χρονο ενιαίο δωρεάν δημόσιο σχολείο, με δημόσια, δωρεάν τεχνική εκπαίδευση μετά από αυτό και ενιαία, πανεπιστημιακή εκπαίδευση με όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο.
 4.  Είμαστε αντίθετοι σε προγράμματα σπουδών που κατακερματίζουν τη γνώση και προωθούν την κατάρτιση και την αποσπασματική πληροφορία.
5.  Να ανακληθούν οι συγχωνεύσεις καταργήσεις σχολείων.
6.   20 μαθητές στο τμήμα γενικής παιδείας, 15 στις κατευθύνσεις.
7.   Να μη χαθεί καμιά οργανική θέση.
8.   Άμεσος διορισμός εκπαιδευτικών για να καλυφθούν όλες οι κενές θέσεις στα σχολεία με μόνιμους εκπαιδευτικούς.
9.   15% για την εκπαίδευση τώρα
10. Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση του εκπαιδευτικού, όχι στην αυτοαξιολόγηση – κατηγοριοποίηση των σχολείων
11.   Όχι στη Διοίκηση – μάνατζερ – αυτοκράτορας. Όλες οι αποφάσεις για τη λειτουργία του σχολείου στο σύλλογο διδασκόντων. Δημοκρατία στα σχολεία
Οικονομικά:
 1.  Όχι σε νέο μισθολόγιο φτωχολόγιο δημοσίων υπαλλήλων.
 2. Εισαγωγικός μισθός για τον καθηγητή στο ύψος των 1400 Ευρώ καθαρές αποδοχές
 3. Διεκδικούμε άμεσα την επαναφορά του συνόλου του 13ου και 14ου μισθού που μας έκλεψε η κυβέρνηση του μνημονίου.
4.Άμεση χρηματοδότηση από το κράτος των Ταμείων μας που τα λήστεψαν όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις. Να δοθεί άμεσα το εφάπαξ στους συνταξιούχους καθώς και τα μερίσματα από τα επικουρικά μας Ταμεία. Κάτω τα χέρια από τα Ταμεία μας.
5.       Απαιτούμε πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους εργαζόμενους, με όποια σχέση κι αν εργάζονται .
6.       Όχι στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων ……
Με αυτό το πλαίσιο διεκδικήσεων προτείνουμε:
 1. Γενικές συνελεύσεις το πρώτο 15θήμερο του Σεπτέμβρη.
 2. Πρόγραμμα δράσης που θα στοχεύει στη δημιουργία πανεκπαιδευτικού μετώπου και πανεργατικού πανυπαλληλικού μετώπου για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και κάθε εκφραστή τους. Ενέργειες συντονισμού των αγωνιζόμενων κλάδων, των εκπαιδευτικών χώρων, των κινημάτων των πλατειών, «Δεν Πληρώνω», κλπ
3.       Αποφασιστικός αγώνας διαρκείας με κλιμακούμενες απεργίες και.........
 πολύμορφες παρεμβάσεις. Η εμπειρία της λαϊκής αγανάκτησης που εκφράστηκε και με τις πλατείες αλλά και την τεράστια συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργιακές συγκεντρώσεις και διεκδικήσεις, να αξιοποιηθεί για την πιο δημοκρατική και μαζική συμμετοχή των συναδέλφων στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων των σωματείων μας. Ανάπτυξη της αλληλεγγύης στους αγώνες μας.
Οι Παρεμβάσεις αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους μπροστά στην ιστορική αναμέτρηση που ζούμε. Ανοίγουν τη συζήτηση στους κύριους αποδέκτες της. Τον αγωνιώντα κι αγωνιζόμενο κόσμο. Χωρίς τις σκιές μιας συμμαχίας με τις δυνάμεις του δικομματισμού (Πασοκ – ΝΔ), που έχουν τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση του κλάδου και για την κατ’ ουσία συναίνεση τους στην  αντιεκπαιδευτική, αντιλαϊκή πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων. Η ΔΑΚΕ και μέσα στο Συνέδριο και τώρα, αναζητά μια «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για αυτά της τα αμαρτήματα, μπροστά σε πιθανές εναλλακτικές, κυβερνητικές λύσεις. Καμιά αριστερή δύναμη δεν μπορεί να αποδέχεται να χρησιμοποιείται, μ’ αυτό τον τρόπο. Ούτε οι έδρες, γίνονται πιο αποτελεσματικές απλά και μόνο με το πέρασμά τους σε αριστερούς κατόχους. Αλλού είναι οι ευθύνες της Αριστεράς. Με το αναγκαίο πολιτικό πρόγραμμα να φέρει στο προσκήνιο όλο τον αγωνιζόμενο κόσμο και τις ανάγκες του, να τον στηρίξει και να στηριχτεί σ’ αυτόν και τη δυναμική του. Είτε αυτό συμφωνεί με τα δικά της μανιφέστα, είτε πρέπει να φτιάξει καινούργια για να τον υποδεχτεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σε ευπρεπές επίπεδο, όπως αρμόζει στο χώρο της εκπαίδευσης. Όλα τα σχόλια θα δημοσιεύονται αρκεί να μην θίγεται η τιμή και η υπόληψη κανενός.