Τα δικά μας παιδιά… δεν χάνονται

 Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Γιαούρτια, αυγά, αποδοκιμασίες… Μετατάξεις στο δημόσιο, αποσπάσεις, μη ηθικά και νόμιμα… Τελικά, το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό; Ή αλλιώς: Ποιος κινεί την υπερπτήση αυγών και γιαουρτιών; Το χέρι που τα ωθεί ή το πρόσωπο που τα έλκει, ως φορέας σαθρής και προκλητικής πολιτικής; Το πρόσφατο περιστατικό με την απόσπαση της κυρίας Ευ. Σχοιναράκη στη βαρύγδουπη «γραμματεία ειδικών προτεραιοτήτων» του Μαξίμου δεν είναι απλά η απόσπαση μιας δασκάλας, αλλά της πρώην νομάρχη Ηρακλείου που προέρχεται (…βεβαίως, βεβαίως) από το κόμμα.

Πριν από λίγο καιρό, η ίδια δήλωνε δημόσια ότι μετά τη λήξη της θητείας της θα επέστρεφε στην εκπαίδευση κι όταν πήγε στο σχολείο την ακολούθησαν κανάλια και εφημερίδες για να δείξουν πόσο χαρούμενη και ευτυχισμένη ήταν στη νέα θέση της. Εκθειαζόταν από τους μεν η απλότητα και το ταπεινό της επιλογής της, ενώ ταυτόχρονα και αθέατα προετοιμαζόταν από τους δε η απόσπασή της. Φαντάζομαι πως με βαριά καρδιά θα αποχαιρετήσει τα απορημένα και αθώα παιδικά μάτια για να υπηρετήσει και πάλι την πατρίδα…

Τι νόημα έχει η απόσπαση μιας πρώην νομάρχη με πτυχίο δασκάλας ως ειδικής συμβούλου του πρωθυπουργού; Ειδικές γνώσεις και ικανότητες ώστε να θέτει τις ειδικές προτεραιότητες στην άψογη διακυβέρνηση του κράτους ή να μαζέψουμε τα παιδιά μας στη φωλιά; Ή μήπως ανταμοιβή για τις πολυχρόνιες κομματικές υπηρεσίες; Άλλο ένα δείγμα ότι τα «δικά μας παιδιά» ζουν και βασιλεύουν και στο χώρο αυτών που πριν από λίγα χρόνια κατακεραύνωναν τον πολιτικό από την άλλη όχθη, ο οποίος ωμά και κυνικά είπε αυτό που όλοι ξέρουν και υπηρετούν.

Το ειρωνικό στην υπόθεση είναι ότι αντέδρασαν πολλοί, αντέδρασαν και…συνδικαλιστές!! Χα, χα… (πικρό γέλιο). Εδώ κι αν πάει σύννεφο η ανταλλαγή και η εκδούλευση. Φωνάζουν (συχνά αδικαιολόγητα) οι αντιπολιτευόμενοι με απώτερο..

 στόχο να βολευτούν όταν έρθει στην εξουσία το κόμμα που στηρίζουν οι «ανεξάρτητες» παρατάξεις τους. Συνδικαλιστές γίνονται υπουργοί, υψηλόβαθμα και υψηλόμισθα στελέχη της δημόσιας διοίκησης και της εκπαίδευσης, προϊστάμενοι και πάει λέγοντας. Αλλά και στα κατώτερα κλιμάκια των συνδικαλιστικών ηγεσιών, οι «άξιοι υπηρέτες» θα δουν άσπρη μέρα. Το θέμα είναι να μπορείς να διαχειριστείς σωστά και να εξαργυρώσεις τον (συχνά πλασματικό) αγώνα σου και φυσικά και τον αγώνα όσων (υποτίθεται ότι) εκπροσωπείς. Αλλά και όσοι δεν ανταμειφθούν άμεσα, είναι καλό να αποτελέσουν την πρώτη γραμμή του διακοσμητικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, γιατί… ποιος ξέρει! Στο χώρο της παιδείας έχουμε καλούς δασκάλους αυτών των πρακτικών και νοοτροπιών.

Κανονικά δεν θα έπρεπε να αγανακτούμε και να κουνάμε το κεφάλι μας. Ούτε εγώ που γράφω ούτε εσύ που διαβάζεις. Σε ένα χρόνια πελατειακό κράτος και σε μια παραδόπιστη πολιτική, δεν είναι λογικό να βολεύονται πρώτοι και καλύτεροι αυτοί που τα συντηρούν; Πού είναι το παράδοξο; Εξάλλου, μην ξεχνάς ότι εμείς είμαστε οι αιμοδότες αυτής της σαπίλας. Με την ψήφο μας, με τις κομματικές σημαιούλες, με τα χειροκροτήματα στα ψέμματα που μας σερβίρουν. Φαντάζεσαι να ξυπνήσουμε ένα πρωινό και να έχει καταρρεύσει το κομματικό σύστημα στην Ελλάδα; Αυτόματα θα εξαφανιστούν και όλα τα άλλα που το δορυφορούν. Μόνο που αυτό το πρωινό δεν έρχεται μαγικά. Και για να έρθει αυτό, είναι απαραίτητο να καταλάβουμε αυτό που λέει ο τοίχος με τη μπογιά: «εάν θέλεις να κάνει όνειρα, ξύπνα»!!  

Παναγιώτης ΑσημακόπουλοςΘεολόγος καθηγητής