15ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ: Η στρατηγική και η τακτική των Παρεμβάσεω​ν – Ανακοίνωση 7 συνέδρων τους

15^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ:

 Η στρατηγική και η τακτική των Παρεμβάσεων

Κανένα γεγονός δεν μπορεί να εξεταστεί ικανοποιητικά έξω από τις συνθήκες που πραγματοποιήθηκε. Έτσι οι 420 εκπρόσωποι των καθηγητών συνεβρέθηκαν εν μέσω:

1^ο Μιας πορείας νεοαποικιοποίησης της χώρας και της σταδιακής μετατροπής της λαϊκής πλειοψηφίας σε δουλοπάροικους, γιατί τι άλλο μπορούν να σημαίνουν:

- Η απεμπόληση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της και η αναγνώριση στους δανειστές δικαίωμα κατάσχεσης των περιουσιακών της στοιχείων όπου και αν βρίσκονται, με αποφάσεις αγγλικών δικαστηρίων (1^η δανειακή σύμβαση).

- Η παραχώρηση κατά ανάθεση του συνόλου των αξιών χρήσης αυτού του τόπου (ορυκτών πόρων, υποδομών, δημόσιων επιχειρήσεων, κλπ) μέσω των εμπράγματων υποθηκών (2^η δανειακή σύμβαση).

- Τα αλλεπάλληλα μνημόνια που απορρέουν απ’ αυτές τις δανειακές συμβάσεις και οδηγούν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση των συστημάτων παιδείας, υγείας, ασφάλισης, κλπ και την κινεζοποίηση της αξίας της εργατικής δύναμης.

2^ο Του λαϊκού ξεσηκωμού που εκφράζεται με το κίνημα των Πλατειών. Ένα κίνημα που προσπαθεί να ψηλαφήσει την αναγκαία για κάθε αντίσταση συλλογική συνείδηση ύπαρξης των εργαζομένων και του λαού. Ένα κίνημα που χρεώνει αναλογικά στο σύνολο του πολιτικού κόσμου της μεταπολίτευσης τη συνολική κατάσταση που περιήλθε η χώρα και την ατομικοποίηση – ιδιώτευση των πολιτών της.

3^ο Της αδυναμίας των δυνάμεων της εργασίας και ευρύτερα του λαού να διατυπώσουν μια πρόταση διεξόδου έξω από την πορεία επιτροπείας και νεοαποικιοποίησης της χώρας. Οι δυνάμεις του δικομματισμού πλασάρουν ανενόχλητα την δήθεν διαφορετικότητά τους, ενώ η αριστερά στην καλύτερη περίπτωση φλυαρεί ακατάσχετα χωρίς ειρμό και ξεκάθαρο στόχο ή στη χειρότερη πετάει την μπάλα στην εξέδρα, αβαντάροντας έτσι τον δικομματισμό.

4^ο Της γενικευμένης επίθεσης ξεθεμελίωσης του εκπαιδευτικού συστήματος που εκφράστηκε με τη ψήφιση του Ν. 3848/10 (Α. Διαμαντοπούλου), τις συγχωνεύσεις σχολείων, με τη δραματική μείωση των........

 λειτουργικών δαπανών, με την μείωση των εισακτέων και την κατάργηση των μετεγγραφών στα ΑΕΙ, με τους Διευθυντές μάνατζερ-αξιολογητές στα σχολεία, με την κατάργηση του «δικαιώματος» διοίκησης των σχολικών μονάδων από τους εκπαιδευτικούς και των ΑΕΙ από τους πανεπιστημιακούς, κλπ  που θα συνεχιστεί εν μέσω καλοκαιριού με ακραία αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.

5^ο Της μείωσης συμμετοχής στις εκλογικές διαδικασίες ανάδειξης αντιπροσώπων, της μείωσης των δυνάμεων του δικομματισμού ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ και του ΣΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και την άνοδο των αυτόνομων σχημάτων (Παρεμβάσεις) και του ΠΑΜΕ.

6^ο Της εξαγγελμένης συναίνεσης ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και όχι μόνο, για αντιδραστική και ολιγαρχική αλλαγή του συντάγματος με την 1^η ευκαιρία.

7^ο Της διαφαινόμενης προσφυγής στις κάλπες (αρχές Φθινοπώρου) για να νομιμοποιηθεί η οριστική παραχώρηση της χώρας στους δανειστές μέσω της νέας δανειακής σύμβασης.

Μέσα σ’ αυτή την πολιτική πραγματικότητα οι Παρεμβάσεις έπρεπε να πάρουν αποφάσεις χρησιμοποιώντας την 23χρονη εμπειρία αυτοοργάνωσής τους και την κινηματική αίσθηση, που αποδεδειγμένα διαθέτουν. Πρώτα απ’ όλα είναι βαθιά κατανοητό σε μας ότι στις σημερινές συνθήκες «όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος». Με άλλα λόγια ο πολιτικός χρόνος είναι συμπυκνωμένος, οι πολιτικές αλλαγές γίνονται ταχύτατα, άρα δεν υπάρχουν περιθώρια σφάλματος στο επίπεδο των συμμαχιών. Εξετάζοντας λοιπόν:

α) Από τη μια τις μεγάλες αποκλίσεις εντός της αριστεράς, όσον αφορά την ανάγνωση της κρίσης – χρεοκοπίας της χώρας, και κυρίως την παντελή έλλειψη κοινής αντίληψης ως προς το ξεπέρασμά της και από την άλλη την έλλειψη κοινής δράσης μεταξύ των συνιστωσών της.

β) Τις μεμονωμένες και αποσπασματικές σε επίπεδο τοπικό κοινές δράσεις μόνο μεταξύ Παρεμβάσεων-ΣΕΚ και την πλήρη αδυναμία των δύο χώρων για πανελλαδικού τύπου πρωτοβουλίες, που δείχνει πραγματική απόκλιση αντιλήψεων, παρά τις αναμφισβήτητες ευκαιρίες που έδωσε η συγκυρία των δύο χρόνων και

γ) Την πολιτική συγκυρία που ενδέχεται να οδηγήσει στον κυβερνητισμό τμήματα των συνδικαλιστικών τους δυνάμεων (βλέπε ΔΗΜΑΡ), κάνουν φανερό ότι ένα  κοινό εκλογικό κατέβασμα εντός του συνεδρίου Παρεμβάσεων – ΣΕΚ, με δεδομένη και την άρνηση του ΠΑΜΕ,  θα ήταν υποκριτική κίνηση κορυφής, δεν θα απέδιδε καρπούς κινηματικά, ενώ  θα χρεωνόταν ως άλλη μία αποτυχία ενότητας, πράγμα καταστροφικό.

Δεν υπήρχε λοιπόν καμία προϋπόθεση για ουσιαστική ενότητα ώστε να εκφραστεί και εκλογικά εντός του συνεδρίου.

Είναι γνωστό πως στα δύο προηγούμενα συνέδρια υπήρξαν ελάχιστες ψηφισμένες θέσεις, με επιμονή και δική μας, παρά την αντίδραση τότε της ΔΑΚΕ και του ΠΑΜΕ. Όμως οι ελάχιστες αυτές ψηφισμένες θέσεις, παρότι είναι θετικό που υπήρχαν και υπάρχουν, δεν δικαίωσαν τους λόγους ψήφισής τους. Δεν δημιούργησαν δηλαδή το αναγκαίο εργασιακό μέτωπο με βάση την επίθεση που δεχόμαστε με το νέο μισθολόγιο. Δεν προκάλεσαν πανεκπαιδευτικό μέτωπο ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ούτε κοινωνικό μέτωπο υπέρ του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης με τους γονείς και την κοινωνία (π. χ. συγχωνεύσεις).

Μ’ αυτά τα δεδομένα οι ΣΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) παρουσίασαν κοινό πλαίσιο με τη ΔΑΚΕ κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της πολιτικής της ΝΔ. Μιας πολιτικής που ετοιμάζεται σύντομα (ίσως και το Φθινόπωρο) να συνεχίσει με αγριότερο τρόπο το ξεπούλημα της χώρας με της 2^ης δανειακής σύμβασης (βλέπε συναίνεση στις αποκρατικοποιήσεις). Το πόσο κάλπικο ήταν το κοινό πλαίσιο ΔΑΚΕ-ΣΕΚ έγινε απολύτως φανερό αφού μετά την καταψήφισή του, οι Παρεμβάσεις έθεσαν 11 προτάσεις, μια προς μία, σε ψηφοφορία από τις οποίες ψηφίστηκαν μόνο οι 4.

Αν συγκρίνει κανείς τις 7 προτάσεις που ΔΕΝ ψηφίστηκαν με το κοινό πλαίσιο ΔΑΚΕ-ΣΕΚ θα κατανοήσει πόσο είναι δικαιολογημένος ο χαρακτηρισμός «κάλπικο» που χρησιμοποιήσαμε. Παρ’ όλα αυτά στις 4 προτάσεις που ψηφίστηκαν περιέχεται ό,τι θετικό είχαν τα δύο προηγούμενα συνέδρια και η τελευταία σύνοδος των προέδρων.

Δευτέρα, 11-07-2011

Οι σύνεδροι του 15^ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ με τις Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις-Κινήσεις

Αλέκος Μόσχος,  Αντώνης Ναξάκης, Δημήτρης Καρυώτης, Νίκος Μπέκης, Παναγιώτης Μπούρδαλας, Τάσος Χατζηαναστασίου, Χάρης Κουσινίδης.

Υστερόγραφο:

Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε την ψήφιση του κοινού κειμένου ΣΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) – ΔΑΚΕ εάν το κείμενο ήταν αντάξιο της συγκυρίας. Εάν στο πολιτικό πλαίσιο γινόταν σαφής αναφορά στο ρόλο της ΕΕ (ΕΚΤ, Κομισιόν, Ευρωζώνη, κλπ) ή στη μη αναγνώριση  (και διαγραφή) του χρέους. Όμως η ΔΑΚΕ απέδειξε ότι δεν διανοείτο περισσότερα από τα 4 από τα 11 σημεία που ψήφισε.

Είναι απορίας όμως άξιο ότι ενώ στελέχη των ΣΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) κυκλοφορούσαν τις μέρες του συνεδρίου εκεί με τα αυτοκόλλητα «Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε», μετά το έκαναν γαργάρα, αφού δεν είχαν δικό τους πλαίσιο, αλλά θέλουν να βγουν και από πάνω!!!

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Παραθέτουμε  το κοινό πλαίσιο ΔΑΚΕ-ΣΕΚ και τις 11 προτάσεις που έθεσαν στην ψηφοφορία οι Παρεμβάσεις. Τα επί πλέον σχόλια δικά σας.

A) Κοινό πλαίσιο ΣΕΚ-ΔΑΚΕ

ΣΧΕΔΙΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 15^ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Αγωνιζόμαστε για:

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΒΑΡΒΑΡΑ «ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΑ» ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΤΩΡΑ ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΟΥΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ – ΔΝΤ

ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΤΡΟΪΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ

Στο γενικό πολιτικό πεδίο, το Μεσοπρόθεσμο (Μνημόνιο 2) σε συνδυασμό με το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που επιβάλλεται με αυταρχικό τρόπο από το κυρίαρχο χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο, αποτελεί τη μεγαλύτερη επίθεση που έχει εξαπολυθεί μεταπολεμικά ενάντια στους εργαζόμενους της χώρας μας.

Η κυβέρνηση της χώρας μας συνυπογράφοντας αυτό το Σύμφωνο μας οδηγεί από τη λιτότητα του Μνημονίου στη διαρκή λιτότητα.

Οι εργαζόμενοι της χώρας μας όπως και των άλλων αδύναμων και χρεωμένων χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης οδηγούνται στο όνομα της μείωσης του δημοσίου χρέους και των ελλειμμάτων που το ίδιο το Κεφάλαιο δημιούργησε, σιδεροδέσμιοι σε μια βίαιη φτωχοποίηση όπου θα κυριαρχούν οι τριτοκοσμικοί μισθοί, η πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η ανατροπή των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και τα υψηλότατα ποσοστά ανεργίας, ως αποτέλεσμα των πολιτικών της λιτότητας.

Οι δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση και συγκεκριμένα η εκποίηση δημόσιας περιουσίας αμύθητης κοινωνικής και οικονομικής αξίας αντί 50 δις. € και η εφαρμογή μονίμως μνημονιακών πολιτικών που θα «συνταγματοποιηθούν»- νομοθετηθούν ως αντάλλαγμα για την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου και τη μικρή μείωση του επιτοκίου είναι όχι μόνο βαρύτατες και απαράδεκτες αλλά επιτείνουν τα καταστροφικά αδιέξοδα της οικονομίας και εξασφαλίζουν την συνέχιση της πολιτικής αφαίρεσης εισοδημάτων και δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους.  

 Με το «μνημόνιο 4» προβλέπεται η ενεργοποίηση της «ειδικής ομάδας εκπαιδευτικής πολιτικής με στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και της αποτελεσματικότερης χρήσης πόρων» που προβλέπονταν και στο «μνημόνιο 3». Έτσιη ελληνική εκπαίδευση τίθεται ουσιαστικά και τυπικά υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ μιας και θα πρέπει το Υπουργείο Παιδείας να υλοποιεί τις προτάσεις της ειδικής ομάδας και αυτό θα ελέγχεται από την τρόικα!! (μνημόνιο  4). Έτσι πλέον οι αποφάσεις για τη λειτουργία της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων θα λαμβάνονται με αυστηρώς λογιστικά κριτήρια έχοντας ως δηλωμένο στόχο το «φτηνό σχολείο». Με το «νέο σχολείο της αγοράς» πρέπει να υπάρξει με κάθε τρόπο εξοικονόμηση κόστους, οικονομίες κλίμακας και αναζήτηση των φθηνότερων λύσεων αδιαφορώντας για τις σοβαρές εκπαιδευτικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με τιςδραματικά μειωμένες δαπάνες για την παιδείαγια το 2011 (2,69 % του ΑΕΠ), οι οποίες θα μειωθούν ακόμη περισσότερο με το «μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής πολιτικής» στο δραματικό 2,24 % του ΑΕΠ το 2015.

Συνολικά, οι συνέπειες αυτής της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι καταλυτικές:

·  Υποβάθμιση της γενικής/ανθρωπιστικής παιδείας και ενίσχυση της στροφής προς την εκμάθηση δεξιοτήτων.

·  Ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων και διακρίσεων και περιορισμός της κοινωνικής κινητικότητας μέσω της εκπαίδευσης.

·  Παροχή απλής κατάρτισης και πιστοποιημένων δεξιοτήτων σε ένα χαώδες σύμπαν αποσπασματικών πληροφοριών, που αδυνατούν να συγκροτηθούν σε συμπαγές και κριτικό εργαλείο κατανόησης του εαυτού, της κοινωνίας και του κόσμου.

·  Μετατροπή της εκπαίδευσης από δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους σε εμπόρευμα.

·  Προώθηση της ιδιωτικοποίησης σε όλο το εκπαιδευτικό φάσμα και η δραστική μείωση των δημόσιων επενδύσεων. 

· Στενότερη σύνδεση της εκπαίδευσης, της επιστήμης, της έρευνας και της τεχνικής με τις επιδιώξεις των αγορών και την ανάγκη ανταγωνισμού των επιχειρήσεων.

Ταυτόχρονα με τις αλλαγές στο επίπεδο Σχολικής Μονάδας που προτείνονται, το Υπουργείο σχεδιάζει να μετατρέψει τους Δ/ντές σε μάνατζερ αποσπασμένους από το σύλλογο διδασκόντων, που θα ελέγχουν και θα καθορίζουν σχεδόν τα πάντα μέσω της αυτοαξιολόγησης. Επιδιώκει να καταργήσει τη συλλογικότητα και το δημοκρατικό τρόπο λήψης των αποφάσεων στους συλλόγους διδασκόντων, να περιορίσει τις αρμοδιότητες του συλλόγου διδασκόντων, να αυξήσει το διδακτικό ωράριο των εκπαιδευτικών,  να περάσει την αντίληψη (μέσω της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας) ότι ο εκπαιδευτικός φέρει τις βασικότερες ευθύνες για τα δεινά της δημόσιας εκπαίδευσης.

Η Κυβέρνηση επιδιώκει μέσα από τη θεσμοθέτηση ενός νέου μισθολογίου στο δημόσιο τομέα να περικόψει ακόμα περισσότερο  τις αμοιβές μας, μέσω της κατάργησης των επιδομάτων και  της σύνδεσης μισθού με την «απόδοση».

Νέα μείωση των συντάξεών μας σχεδιάζεται με την νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης στην επικουρική ασφάλιση μέχρι 30-6-11 όπως προβλέπεται από το μνημόνιο. Η Κυβέρνηση όχι μόνο αρνείται να επιχορηγήσει τα επικουρικά μας  ταμεία, αλλά  τα οδηγεί με την πολιτική της στη διάλυση και την κατάργηση.

Η υγειονομική μας περίθαλψη υποβαθμίζεται συνέχεια. Ο ΟΠΑΔ, δεν καλύπτει πλέον σειρά ιατρικών πράξεων και εργαστηριακών εξετάσεων και πρέπει να τις πληρώνουμε οι ίδιοι. Αποτέλεσμα της οικονομικής κατάστασης του οργανισμού είναι σε αρκετές περιπτώσεις να πληρώνουμε ακόμα και τα φάρμακα.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά την αντισυνταγματική εκτροπή και την επιβολή του Μνημονίου, όλοι εμείς, τμήματα ενός πανεργατικού - πανεκπαιδευτικού μετώπου, θα πρέπει να σηκώσουμε το γάντι, να οργανώσουμε την πάλη. με κινητοποιήσεις, πρωτοβουλίες, απεργίες, πολύμορφες δραστηριότητες, για να ανακόψουμε τη λαίλαπα. Για να διασώσουμε κατακτήσεις δεκαετιών. Για να περιφρουρήσουμε τα δημόσια αγαθά από το ξεπούλημα. Για να μην πληρώσουμε το χρέος που αυτοί δημιούργησαν και να επιβάλουμε τη διαγραφή του. Για να διαμορφωθεί ένα πρόγραμμα πάλης, διεξόδου και ανατροπής.

Είναι πια φανερό πως δεν έχουμε άλλο δρόμο παρά να αντιπαλέψουμε την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ μαζικά, ενωτικά, μαχητικά. Με οργάνωση και συλλογική δράση. Με την ενίσχυση των συνδικάτων. Ενιαίο παλλαϊκό, πανεκπαιδευτικό μέτωπο. Κανένας μόνος του!

ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ (με βάση το πλαίσιο των δύο τελευτραίων συνεδρίων και των πρόσφατων ΓΣ των προέδρων ΕΛΜΕ)

1. Άμεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% τουλάχιστον του ΑΕΠ ή στο 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Όχι στις δραματικές περικοπές του νέου προϋπολογισμού για την παιδεία. Όχι στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων.

2.  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ: Όχι στις νέες περικοπές των μισθών μας που ετοιμάζει με την προώθηση του μισθολογίου στο πλαίσιο του επικαιροποιημένου μνημονίου και του «μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής». Να καταργηθούν όλοι οι νόμοι με τους οποίους έγιναν περικοπές στους μισθούς μας. Γνήσιες και ουσιαστικές κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με ενσωμάτωση των γενικών επιδομάτων στο βασικό, ώστε ο μισθός του νεοδιόριστου να διαμορφωθεί στα 1.400 ευρώ καθαρά, με αναλογικές αυξήσεις στα υπόλοιπα μισθολογικά κλιμάκια. Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη. Διπλασιασμός και σύνδεση (ως ποσοστό) της ωρομίσθιας αποζημίωσης με τις συνολικές αποδοχές του εκπαιδευτικού. Άμεση καταβολή της ειδικής παροχής των 176 € και του συνόλου των αναδρομικών για όλους και ενσωμάτωσή της στο βασικό μισθό.

3. ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ-ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ: Να καταργηθεί ο νόμος 3865/10 με τον οποίο αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας για σύνταξη και μειώθηκαν οι συντάξεις. Όχι στο ξεθεμελίωμα του ασφαλιστικού συστήματος. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων «Σιούφα», «Ρέππα», «Πετραλιά». Πλήρης σύνταξη με 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας. Ουσιαστική κρατική επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων ΤΩΡΑ, και ιδιαίτερα του ΤΠΔΥ και του ΟΠΑΔ, προκειμένου να ανταποκριθούν στις άμεσες υποχρεώσεις τους. Καμιά περικοπή σε επικουρικές συντάξεις και το εφάπαξ.

4.  ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ: Να καταργηθεί ο νέος νόμος του Υπουργείου Παιδείας («πολυνομοσχέδιο»-ν.3948/10). Σταθερή και μόνιμη εργασία στην εκπαίδευση. Κατάργηση ΑΜΕΣΑ του θεσμού του ωρομισθίου και του αναπληρωτή μερικού ωραρίου. Είμαστε αντίθετοι με τις συμβάσεις αναπληρωτών μέσω ΕΣΠΑ, να μετατραπούν άμεσα σε συμβάσεις κανονικών αναπληρωτών. Να διοριστούν άμεσα όλοι οι συνάδελφοι που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα διορισμού (ΑΣΕΠ και πίνακες προϋπηρεσίας) από το Σεπτέμβρη  του 2010. Να αναγνωριστεί ολόκληρη η προϋπηρεσία των αναπληρωτών-ωρομισθίων (και μετά τις 30-6-2010). Περιορισμός των προσλήψεων αναπληρωτών αυστηρά στις περιπτώσεις πραγματικής αναπλήρωσης (όπως και ο ν. 1566/85 ορίζει). 12μηνη σύμβαση για τους αναπληρωτές με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.

Κατάργηση του «Καθηκοντολογίου». Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση των εκπαιδευτικών. Όχι στην κοινωνική κατηγοριοποίηση των σχολείων μέσω της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων.  Όχι στο θεσμό του μέντορα.

Υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το εργασιακό καθεστώς και τις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών σύμφωνα με τις θέσεις της ΟΛΜΕ. 

5.  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ: Δημόσια, 12χρονη υποχρεωτική και πραγματικά δωρεάν Εκπαίδευση. Υλοποίηση της πρότασης της ΟΛΜΕ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Καμία επιβάρυνση στον οικογενειακό προϋπολογισμό για μόρφωση και εκπαίδευση των μαθητών /-τριών.

Νομοθετική ρύθμιση τώρα για ανώτατο όριο μαθητών/-τριών στο τμήμα το 25, 20 στις κατευθύνσεις και την ΤΕΕ και 10 μαθητές ανά καθηγητή  στα εργαστήρια.

Να καταργηθεί ο κλειστός αριθμός εισακτέων για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Να ανοίξουν τα Πανεπιστήμια σε όλα τα παιδιά.

Διαφωνούμε κατηγορηματικά με οποιαδήποτε κατεύθυνση περιφερειακής οργάνωσης της εκπαίδευσης (σε διορισμούς, διαχείριση προσωπικού, αναλυτικά προγράμματα κ.λπ.). Όχι στα μέτρα που προωθούν την ιδιωτικοποίηση στη δημόσια εκπαίδευση.

Ουσιαστική στήριξη της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης σύμφωνα με τις προτάσεις της ΟΛΜΕ, όπως: υπαγωγή στο Υπ. Παιδείας όλων των σχολικών μονάδων που προσφέρουν σήμερα δευτεροβάθμια τεχνικο-επαγγελματική εκπαίδευση και ανήκουν σε άλλα υπουργεία, μεταλυκειακό έτος ειδίκευσης.

6.  ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ: Καθιέρωση ετήσιας περιοδικής επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών με την ευθύνη των ΑΕΙ-ΑΤΕΙ και με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.

Απέναντι στη λαίλαπα που ήρθε και συνεχίζεται οι εργαζόμενοι βροντοφωνάζουμε πως υπάρχει λύση.   Υπάρχει άλλη πολιτική!

Να καταργηθεί το βάρβαρο και δουλοπρεπές μνημόνιο κυβέρνησης - ΕΕ - Δ.Ν.Τ.

·  Το χρέος δεν το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι.

·  Να αυξηθεί η φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, των χρηματιστηριακών συναλλαγών  και της εκκλησιαστικής περιουσίας.

·  Να αυξηθεί ο ΦΠΑ στα προϊόντα-υπηρεσίες πολυτελείας και να μειωθεί στα είδη πρώτης ανάγκης.

·  Να μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες.

·  Να ληφθούν μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής εκείνων που συστηματικά φοροδιαφεύγουν.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ,  ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΗ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

1. Οργάνωση Ενημερωτικής Καμπάνιας  για το σύνολο του πληθυσμού με θέμα τις επιπτώσεις των μέτρων κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ (μνημονίων και μεσοπρόθεσμου) στην εκπαίδευση και τον εκπαιδευτικό.

2. Συγκρότηση και ανάπτυξη με πρωτοβουλία των ΕΛΜΕ δικτύων αλληλεγγύης για τη στήριξη των μαθητών μας, με οργάνωση βοηθητικών μαθημάτων σε εθελοντική βάση αλλά και ευρύτερα στήριξη των θυμάτων της οικονομικής κρίσης και των κατεδαφιστικών πολιτικών κυβέρνησης, Τρόικας και ΣΕΒ, με τη στήριξη σχετικών πρωτοβουλιών που αρχίζουν να αναπτύσσονται στις γειτονιές και στους δήμους.

3.  Συμμετέχουμε και συμβάλλουμε ενεργά στα κοινωνικά κινήματα που αναπτύσσονται στις πλατείες και τους δρόμους της χώρας, αλλά και τα κινήματα που ήδη έχουν δημιουργηθεί ενάντια στις αυξήσεις στα εισιτήρια των ΜΜΜ και στα διόδια. Αντιδρούμε μαζί με όλους τους πολίτες στην πληρωμή των νέων χαρατσιών στο εισόδημά μας. Σε κάθε περίπτωση αναπτύσσουμε την αλληλεγγύη και τον συντονισμό της δράσης σε όποιον τομέα εκδηλώνεται η επίθεση της κυβέρνησης και της τρόικας. Στηρίζουμε αποφασιστικά τον αγώνα των εργαζόμενων στις δημόσιες υπηρεσίες που παρέχουν κοινωνικά αγαθά (συγκοινωνία, υγεία, ρεύμα, νερό κλπ). Η αλληλεγγύη, η επεξεργασία κοινών στόχων, η δημιουργία κοινών πλαισίων αναφοράς στα μεγάλα ζητήματα, η μάχη κατά των διακρίσεων σε βάρος της νέας γενιάς πρέπει να διαπερνούν  την καθημερινή μας δράση.

4.  Συνεχίζουμε την προσπάθεια για συντονισμό των ομοσπονδιών της παιδείας και των γονιών για κοινές κινητοποιήσεις. Κάλεσμα σε όλα τα συνδικάτα και ομοσπονδίες δημόσιου αλλά και ιδιωτικού τομέα για κοινό μέτωπο στήριξης των δημόσιων κοινωνικών αγαθών (παιδεία, υγεία, κοιν. ασφάλιση). Να δημιουργήσουμε συμμαχίες που θα λειτουργήσουν ως ασπίδα για την προστασία των κοινωνικών αγαθών στον τόπο μας (παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση-εργασία) σε όφελος των εργαζομένων, των συνταξιούχων και όλου του λαού. Ο συντονισμός να περιλαμβάνει και το συντονισμό σε τοπικό επίπεδο των αντίστοιχων πρωτοβάθμιων συνδικάτων αλλά και άλλων χώρων, εφόσον αυτό είναι εφικτό. Στο πλαίσιο αυτό επιβάλλεται να συνεχιστεί και να διευρυνθεί η στενή επικοινωνία και ο συντονισμός των δύο εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών (ΟΛΜΕ-ΔΟΕ).

5.  Ενόψει της νέας χρονιάς θα πρέπει να προβληματιστούμε για το πώς θα μπορέσουμε να συμβάλουμε ως συνδικαλιστικό κίνημα στην ακόμη μεγαλύτερη συσπείρωση των εργαζομένων. Να συζητήσουμε μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα για τον καλύτερο συντονισμό όλων των δυνάμεων της εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός ρωμαλέου κινήματος που θα ακυρώσει αυτή την πολιτική. Να συζητήσουμε στον κλάδο για την καλύτερη οργάνωση των αγώνων, ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος από ΕΛΜΕ, στην οργάνωση των αντιστάσεων στους Συλλόγους Καθηγητών με ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή των συναδέλφων στις δράσεις του Α/βάθμιου – ΟΛΜΕ. Να ρίξουμε ιδιαίτερο βάρος στην με κάθε μέσο ενημέρωση των γονέων και των μαθητών μας για τις επιπτώσεις αυτών των μέτρων στην εκπαίδευση των παιδιών του λαού μας. Τελική μας επιδίωξη η δημιουργία ενός πανίσχυρου μετώπου εργαζομένων, που θα συντρίψει την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του Δ.Ν.Τ και θα ακυρώσει το δουλοπρεπές μνημόνιο, προς όφελος του εργαζόμενου λαού

Με βάση το παραπάνω πλαίσιο και επειδή διαπιστώνουμε πως εφόσον ψηφιστούν τα μέτρα του μεσοπρόσθεσμου πλαισίου και οι αντίστοιχοι νόμοι οι μισθοί μας και οι συντάξεις μας θα καταβαραθροθούν και οι εργασιακές μας σχέσεις θα γυρίσουν στον μεσαίωνα, η δε δημόσια εκπαίδευση με τις νέες περικοπές που θα υποστεί και τις αντιεκπαιδευτικές αλλαγές που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας θα οδηγηθεί σε βαθύτατη υποβάθμιση,

Το συνέδριο της ΟΛΜΕ αποφασίζει την οργάνωση  απεργιακών κινητοποιήσεων στα μέσα του Σεπτέμβρη προκηρύσσοντας  και νέες ΓΣ άμεσα για τη συνέχιση των κινητοποιήσεων.

Με την έναρξη της νέας χρονιάς οργανώνουμε συγκεκριμένο πρόγραμμα συσκέψεων, περιοδειών και ενημερώσεων των εκπαιδευτικών αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Το ΔΣ της ΟΛΜΕ εξουσιοδοτείται για τη συγκεκριμενοποίηση αυτού του προγράμματος.

Παράλληλα το συνέδριο της ΟΛΜΕ απαιτεί από την κυβέρνηση να μη ψηφίσει κανένα νέο νόμο την περίοδο του καλοκαιριού, είτε αυτός πρόκειται για εκπαιδευτικά ζητήματα (νέο λύκειο, τεχνολογικό λύκειο, διοικητική αναδιάρθρωση κ.λ.π_, είτε για θέματα μισθών, συντάξεων και εργασιακών σχέσεων.

Β) Τα 11 σημεία που κατέθεσαν κατόπιν οι Παρεμβάσεις 

[Συνθετική πρόταση των Παρεμβάσεων μετά την καταψήφιση όλων των προτάσεων των παρατάξεων (ολόκληρη η πρόταση)]

1. Το 15^ο  Συνέδριο επικυρώνει τις αποφάσεις του κλάδου όπως καταγράφηκαν στην τελευταία Γ.Σ των προέδρων των ΕΛΜΕ στις 19/3/2011. (Ψηφίστηκε).

2. Το 15^ο Συνέδριο διακηρύσσει ότι ο κλάδος των εκπαιδευτικών αγωνίζεται  αταλάντευτα για να ανατραπεί το μνημόνιο μαζί με όλα τα μέτρα που απορρέουν από αυτό. Να μην ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και το σύμφωνο για το Ευρώ . (Ψηφίστηκε).

3 .Αγωνιζόμαστε για να φύγει η Τρόικα από τη χώρα μας και όσοι τη στηρίζουν. Να καταργηθούν όλες οι συμφωνίες υποδούλωση ς της χώρας και εξανδραποδισμού του λαού μας σε πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο. Σ’ αυτό το πλαίσιο δεν αναγνωρίζουμε κανένα  χρέος του λαού μας στην ΕΕ, ΔΝΤ, Τράπεζες. Το κίνημα θα αγωνιστεί για τη διαγραφή του. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).

4. Οι εκπαιδευτικοί αγωνίζονται με όλο το λαό για την απελευθέρωση της χώρας μας από τα δεσμά του ΔΝΤ και της ΕΕ για τη Λαϊκή Κυριαρχία, την Εθνική Ανεξαρτησία και την Κοινωνική χειραφέτηση. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).

5. Καμία ιδιωτικοποίηση. Καμία εκποίηση του δημοσίου πλούτου σε ξένους και ντόπιους ιδιώτες γιατί αυτή ανήκει μόνο στο λαό. Δημόσιες όλες οι κοινωνικές υπηρεσίες και αγαθά. Δραστική φορολόγηση του μεγάλου και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).

6. Το εκπαιδευτικό κίνημα αγωνίζεται για την αποτελεσματική και νικηφόρα σύνδεση των δρόμων, του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος με τους πολίτες των πλατειών. Για την ανάπτυξη ενός πανεκπαιδευτικού πανεργατικού μετώπου καθώς και το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και των ομοσπονδιών. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).

7. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην εγκατάλειψη της εκπαίδευσης και την υποχρηματοδότηση, στις συγχωνεύσεις σχολείων την κατάργηση ολόκληρων τύπων σχολείων και εκπαιδευτικών θεσμών που οδηγούν την ελληνική εκπαίδευση πολλές δεκαετίες πίσω. Να μη χαθεί καμία οργανική θέση. 25 μαθητές ανά τμήμα. (Ψηφίστηκε).

8. Όχι στο «νέο σχολείο» της αγοράς, το «Νέο» και το «Τεχνολογικό» Λύκειο που στην πραγματικότητα αποτελούν κοινωνική και εκπαιδευτική οπισθοδρόμηση. Παλεύουμε για δημόσιο δωρεάν ενιαίο 12χρονο σχολείο που να χωρά όλα τα παιδιά όλους τους εκπαιδευτικούς (όλες τις ειδικότητες) και όλη τη γνώση. Όχι στην κατάργηση αντικειμένων και ειδικοτήτων. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).

9. Το εκπαιδευτικό κίνημα αγωνίζεται για τη δημοκρατία και την παιδαγωγική ελευθερία στο χώρο των σχολείων. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι και θα αντισταθούμε στη νέα αυταρχική διοικητική δομή, την αυτοξιολόγηση και τη μετατροπή των διευθυντών σε αξιολογητές-μάνατζερς. (Ψηφίστηκε).

10. Το 15^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ αντιστέκεται στην εξαθλίωση, η οποία επέρχεται μέσω του λεγόμενου νέου μισθολογίου. Αγωνιζόμαστε για γνήσιες κι ελεύθερες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις (εφ’ όλης της ύλης) και με μισθό ο οποίος ν’ ανταποκρίνεται στις σύγχρονες βιοτικές ανάγκες. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).

11. Δεσμευόμαστε ότι θα γίνουν ΓΣ του κλάδου στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη οι οποίες θα κληθούν να αποφασίσουν για το τέλος του ίδιου μήνα κινητοποιήσεις σε συντονισμό με άλλα εκπαιδευτικά και εργατικά σωματεία με προοπτική την κλιμάκωση των αγώνων. (ΔΕΝ Ψηφίστηκε).