Πλαίσιο της Ημέρας Παιδείας που συνδιοργανώνουν η Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας και ο Σύλλογος Δασκάλων και νηπιαγωγών Πάτρας

ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ      Πάτρα, 07–10–2010
Α΄ ΕΛΜΕ ΑΧΑΪΑΣ
ΜΑΝΙΑΚΙΟΥ 6 & ΚΟΡΙΝΘΟΥ, ΠΑΤΡΑ
ΤΗΛ. / FAX : 2610 – 278776
http://aelmeahaias.wordpress.com 
aelmeahaias@yahoo.gr 

Η θεωρητική βάση της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης είναι παγκοσμιοποιημένη και σχεδόν υποταγμένη, παρά τις επικοινωνιακές προφυλάξεις: «Η παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών σε όλο τον πληθυσμό δεν είναι δυνατόν να συντηρηθεί οικονομικά. Η οικονομική βιωσιμότητα απαιτεί από τις κυβερνήσεις να μετατρέψουν τις δημόσιες υπηρεσίες από δωρεάν σε υπηρεσίες επί πληρωμή» ( Παγκόσμια Τράπεζα, 1991).

 Οι συγκεκριμένες πρακτικές για την περικοπή δημόσιων δαπανών για την εκπαίδευση που εφαρμόζει η κυβέρνηση: «Όταν μειώνουμε τις δαπάνες, πρέπει να προσέχουμε να μην μειώσουμε και την ποσότητα της παρεχόμενης υπηρεσίας – έστω και αν η ποιότητα πέσει. Π.χ. μπορούμε να μειώσουμε τις πιστώσεις για τα σχολεία ή τα πανεπιστήμια. Θα ήταν όμως επικίνδυνο να μειώσουμε τον αριθμότων μαθητών και των φοιτητών. Οι οικογένειες θα αντιδράσουν βίαια, αν τους στερήσουμε το δικαίωμα να γράψουν το παιδί τους στο σχολείο. Δεν θα αντιδράσουν όμως σε μία σταδιακή επιδείνωση του επιπέδου της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Σιγά σιγά το σχολείο μπορεί να ζητήσει από τους γονείς να χρηματοδοτήσουν οι ίδιοι μία σχολική δραστηριότητα ή και να την καταργήσει. Αυτό δεν πρέπει να γίνει όμως συγχρόνως και στο διπλανό σχολείο, αν θέλουμε να αποφύγουμε τη γενικευμένη δυσαρέσκεια του πληθυσμού». (ΟΟΣΑ: «Πώς να υποβαθμίσετε την εκπαίδευση»,  Christian Morrisson, Publication Date 01 Oct 1996, http://www.oecd-ilibrary.org ).

Αγαπητοί μαθητές, φίλοι γονείς, συνάδελφοι εργαζόμενοι,

Α) Φέτος µειώθηκαν κατά 50% οι διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών τη στιγμή που «υποχρεώθηκαν» να φύγουν στη σύνταξη περισσότεροι εκπαιδευτικοί κατά 300% σε σχέση με πέρυσι. Θα πρέπει να μας βάλει στις πρώτες σκέψεις το ερώτημα γιατί δεν συμπληρώνονται τα οργανικά κενά, που είναι στις  κύριες ειδικότητες κοντά στον αριθμό αυτών που έφυγαν στη σύνταξη. Αλλά και οι πρώτες προσλήψεις αναπληρωτών, που ανακοινώθηκαν πριν λίγες μέρες, δεν επαρκούν για να καλύψουν ούτε τα οργανικά, ούτε φυσικά, τα λειτουργικά κενά. Στο νομό Αχαΐας στη β/βάθμια εκπ/ση τα επίσημα κενά που βγήκαν από τη διοίκηση, είναι πάνω από 200, ενώ τα πραγματικά θα είναι αυξημένα αρκετά.

Άραγε, γιατί η υπουργός δείχνει μια σιγουριά για την λειτουργία των σχολείων; Θεωρούμε ότι είναι «υποχρεωμένη» να ενεργεί έτσι, για να μας καθησυχάσει όλους (επικοινωνιακή και όχι πραγματική πολιτική), βασιζόμενη στο γεγονός ότι σε κάποια σχολεία δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα εκπαιδευτικών, αλλά αποκρύπτοντας την ύπαρξη όλων των άλλων προβλημάτων που η εκπαίδευση αλλά και κάθε σχολική μονάδα αντιμετωπίζει. Έτσι, 

·       Επιτρέπουν (όχι μόνο, αλλά και) τις παράτυπες και πολλές φορές τις παράνομες μετεγγραφές, οπότε κάποια σχολεία δημιουργούν αριθμό τμημάτων που φαίνεται να λειτουργούν «καλά». Μερικά μικρά δημιουργούν έτσι τον μαγικό αριθμό των εννέα τμημάτων ή π. χ. τα κεντρικά λύκεια  έχουν αριθμό μαθητών που αγγίζει τους 30, αφού το κτηριακό και η χωροταξία πάνω από μια δεκαετία βρίσκονται σε χειμέρια νάρκη. Στις αρχές του Οκτώβρη έχουμε περίπου 100 τμήματα με μαθητές μεταξύ 26 και 30.

·       Υποβαθμίζουν και φέτος άλλες βοηθητικές δομές (ΓΡΑΣΕΠ. Περιβ. Κέντρα, ΠΛΗΝΕΤ, παράλληλη διδασκαλία στη πρωτοβάθμια, κλπ), διαλύουν τις δομές της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης και με τη «βούλα» (ΠΔΣ στα Λύκεια, ενισχυτική στα Γυμνάσια, κλπ) ή δεν αναπτύσσουν εκείνες τις δομές που  θα οδηγηθούν όλοι οι μαθητές (και όχι μόνο οι «άριστοι») στην ενιαία γνώση. Αντίθετα εξουθενώνουν μέσω των αναλυτικών προγραμμάτων τους μικρούς μαθητές στα δημοτικά, πρώτα βάζοντας αναντίστοιχα μαθηματικά με τη ηλικία – συχνά με αμφιλεγόμενες διδακτικές – και από φέτος προετοιμάζεται η παράλληλη γνώση της αγγλικής με την ελληνική από την 1^η Δημοτικού με βεβαρημένο μάλιστα πρόγραμμα στα 800 «Ολοήμερα». Αντί να αυξήσουν τη στέρεα γνώση δημιουργούν τις συνθήκες για την μαθητική διαρροή και το λειτουργικό αναλφαβητισμό. Αυτόν που, ετοιμάζοντας το «Νέο Σχολείο» ενάντια στους πολλούς μαθητές, θα «αξιολογήσουν» κατόπιν με τις περιφερειακές απρόσωπες εξετάσεις από την Α΄ Λυκείου, για να ρίξουν την ευθύνη στους μαθητές, τους γονείς τους και τους εκπαιδευτικούς. Στην κατεύθυνση αυτή βρίσκεται και το μέρος των σχεδιασμών που διέρρευσε το Υπουργείο στα ΜΜΕ όσον αφορά το Λύκειο. Ήδη οι αντιδράσεις από όλους τους επιστημονικούς χώρους έχουν γίνει εμφανείς. Φαίνεται η κατεύθυνση να αποδομηθεί η όποια ενιαία γνώση υπήρχε στο Λύκειο, αντί να ενισχυθεί. Θα μετατραπεί όλο το λύκειο μαζί με το 1^ο έτος στα ΑΕΙ σε ένα μακροχρόνιο νόθο και εξετασιοκεντρικό «προπαρασκευαστικό» σχολείο με ολίγο αναγκαίο επικοινωνιακό περιτύλιγμα;

·       Ετοιμάζουν όχι μόνο την εθελοντική διάθεση των ειδικοτήτων μας που αντιστοιχούν και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (ξένων γλωσσών, αισθητικής και φυσικής αγωγής), αλλά και την βίαιη, χωρίς να εφαρμόζουν κανένα παιδαγωγικό κριτήριο για την πολιτική αυτή. Οι υπάρχουσες αντιδράσεις, όπως στην περιοχή μας, ευτυχώς τους καθυστερούν. Ταυτόχρονα ετοιμάζουν βίαιες αποσπάσεις ή μετατάξεις εκπαιδευτικών στα ΙΕΚ από την ΤΕ, ενώ η Κατάρτιση στην ουσία υποβαθμίζεται πηγαίνοντας στον δήμιο «Καλλικράτη» και μετατρέπεται ο ΟΕΕΚ σε μια νύχτα σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού Δικαίου, με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τη λειτουργία του όσο και για τις εργασιακές σχέσεις όσων θα υπηρετούν εκεί.

·     Περιέκοψαν εκατοντάδες αποσπάσεις από τα ελληνόγλωσσα σχολεία του εξωτερικού, κατάργησαν πάνω από το 95% της ενισχυτικής διδασκαλίας, των τμημάτων υποδοχής και της ΠΔΣ, περιέκοψαν τις εκπαιδευτικές άδειες και τις αποσπάσεις στα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας. Κριτήριο κυβέρνησης και υπουργείου η με κάθε τρόπο και χωρίς έλεγχο των συνεπειών στη δημόσια εκπαίδευση εξοικονόμηση χρημάτων, για να πληρώνονται οι διεθνείς τοκογλύφοι.

·       Αντίθετα, δεν  μπορούν/ δεν θέλουν να μηδενίσουν τις αποσπάσεις στη διοίκηση, το Υπουργείο και άλλες υπηρεσίες. Οι αποσπάσεις αυτές συνεχίζονται (παρά τη μείωσή τους «εξ ανάγκης») όχι μόνο λόγω των πελατειακών σχέσεων που ανθούν, αλλά και γιατί οι εκπαιδευτικοί κυριολεκτικά «ξελασπώνουν» υπηρεσίες και νομικά πρόσωπα.

·       Θέλουν να διαλύσουν τις εργασιακές σχέσεις και στο χώρο της εκπαίδευσης, καταργώντας την οργανική θέση (ήδη οι μισοί δεν έχουμε), τη μόνιμη  πρόσληψη και την πλήρη εργασία. Έτσι μαζί με τους αναπληρωτές που προσλαμβάνονται σε οργανικά κενά, τους ωρομίσθιους που «βουλώνουν τρύπες» χωρίς σχεδόν πληρωμή, εισάχθηκαν και οι «ωρομίσθιοι πολυτελείας», δηλαδή «οι αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου». Και όλα αυτά όταν παράλληλα οδηγούν τους μισθούς σε επίπεδα απλής επιβίωσης. Στο δε σχετικά κοντινό μέλλον - και όσο φοράμε το «καπέλο» του ΔΝΤ (σχεδιάζεται και Μνημόνιο 2 μέχρι το 2017) και του τοκογλυφικού χρέους – σχεδιάζονται ελάχιστες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, βίαιες μετατάξεις, ακόμη και απολύσεις μέσω των αναδιαρθρώσεων εμπορευματοποίησης και μερικής ιδιωτικοποίησης της βασικής  εκπαίδευσης (μεταφορά στους νέους δήμους, περιφερειακές εξετάσεις, δημιουργία ανάγκης χορηγών στα σχολεία,  πιέσεις για συμμετοχή στα έξοδα του σχολείου των γονιών αφού η κρατική επιχορήγηση είναι ελλιπής κλπ). Αργότερα, κατά τη μεταφορά των σχολικών μονάδων στους νέους δήμους, μεγάλες αυξήσεις στους δημοτικούς φόρους για την επιβίωσή τους, αν δεν καταργηθούν ή συγχωνευτούν με τη μέθοδο της .. Δανίας (κλείσιμο όλων με μαθητές κάτω των 200).

Β) Η κυβέρνηση ανακοίνωσε και ήδη έπραξε την μείωση της χρηματοδότησης των λειτουργικών εξόδων των σχολείων κοντά στο 60% (θέρμανση, καθαρίστριες, αναλώσιμα, επισκευές, κλπ). Στην Πάτρα ήδη τα σχολεία πήραν πολύ μειωμένη τέτοια επιχορήγηση. Πώς θα είναι επομένως ο χειμώνας που έρχεται;

Παράλληλα και στην περιοχή μας το κτιριακό πρόβλημα γίνεται εκρηκτικό και η επίλυσή του καρκινοβατεί. Εάν εξαιρέσουμε ελάχιστα σχολεία που μπήκαν στο ΕΣΠΑ, τόσο τα σεισμόπληκτα συνεχίζουν στις μικρές και αντιπαιδαγωγικές προκατασκευασμένες αίθουσες (π.χ. 3^ο Γυμνάσιο, 10^ο Λύκειο, Γυμν. & Λύκειο Ερυμάνθειας, Γυμνάσιο Λουσικών), αλλά και τα «στοιβαγμένα» ακόμα υποφέρουν (π.χ. 11^ο Γυμν-12^ο Λύκειο, 1^ο Γυμν. – Λύκ. Παραλίας, 2^ο Γυμν. – ΕΠΑΛ Παραλίας, Γυμν. – Λύκειο Μεσσάτιδας, 13^ο Λύκειο, 2^ο Λύκειο).

Γ)  Η δημόσια εκπαίδευση – και ειδικά η βασική πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια – βρίσκεται στο στόχαστρο όλων των αναδιαρθρώσεων που εντείνονται  με αφορμή την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, την ευρωπαϊκή με επίκεντρο το ευρώ και την εσωτερική ελλαδική με επίκεντρο τη «δημοσιονομική» γύρω από το χρέος, το έλλειμμα και τη στήριξη των τραπεζών και των «επενδυτών»-τοκογλύφων. Βασικοί πυλώνες των αναδιαρθρώσεων αυτών είναι:

·     Η σταδιακή μεταφορά (πού…;;) της μη τυπικής εκπαίδευσης (ό,τι ονομαστεί κατάρτιση, σχολεία 2^ης ευκαιρίας, βρεφονηπιακοί σταθμοί, κλπ), της τεχνικής εκπαίδευσης, μέρους της μη βασικής εκπαίδευσης των σχολείων (τοπικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, επιλεγόμενα μαθήματα, ολοήμερη απογευματινή εκπαίδευση).

·     Η θεσμική «αξιολόγηση» και «κατάταξη» των σχολικών μονάδων με στόχο τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων.

·     Σχεδιάζονται εξετάσεις «πανελλαδικού τύπου» μετά το γυμνάσιο, με πολύ πιθανή τη χρήση τράπεζαν θεμάτων, ανεξάρτητα αν τυπικά θα είναι «ενδοσχολικές», περιφερειακές ή πανελλαδικές.  Στόχος τους είναι να απεκδυθεί τις ευθύνες της η (εκάστοτε) κεντρική κυβέρνηση και να μεταφερθεί η ευθύνη πιθανής αποτυχίας μεηάλου μέρους των μαθητών (ειδικά των λαϊκών στρωμάτων) κατά σειρά στους μαθητές (αλλαγή σχολικών στόχων). Κατόπιν να μεταφερθεί η δήθεν πρωτογενής αιτία στους εκπαιδευτικούς (θεσμική «αξιολόγηση» και επομένως μείωση του μισθού, μετατάξεις, απολύσεις). Κατόπιν η βελτίωση να οδηγηθεί και στους γονείς (ανάπτυξη «ελεύθερων» μετεγγραφών, κορύφωση φροντιστηρίων, εισφορά στα λειτουργικά και λοιπά έξοδα των σχολείων κλπ), δικαιολόγηση της αφαίμαξης των δημοτών και μέσω Καλλικράτη. Και όλα αυτά όταν  η δύσκολη ύλη (π.χ. μαθηματικά) κατεβαίνει στα δημοτικά όλο και περισσότερο στις μικρές τάξεις χωρίς να αντιστοιχεί στην ηλικία των μαθητών, η ξένη γλώσσα μπαίνει σφήνα στην ελληνική από την Α’ Δημοτικού, η αντισταθμιστική εκπαίδευση (ενισχυτική κλπ) «πάει περίπατο».

·     Η σχεδιαζόμενη μείωση και τελικά η κατάργηση της οργανικής θέσης ή του διορισμού μιας ειδικότητας με αποτέλεσμα την σχεδόν πλήρη απαξίωση του εκπαιδευτικού.

·     Η ψήφιση νέου μισθολογίου – φτωχολόγιου, δηλαδή απλής επιβίωσης για το μόνιμο προσωπικό, χωρίς κλαδικές συμβάσεις και σχετικού επιδόματος που θα συναρτάται με δήθεν δείκτες –«παραγωγικότητας».

Και οι ευθύνες για το χρέος και την υπόλοιπη κρίση;

Ευθύνη, για μας, έχουν όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. Αυτή όμως που ξεθεμελιώνει το λαό και τη χώρα είναι η τωρινή κυβέρνηση του Γ. Α. Παπανδρέου.

Επειδή οι λύσεις είναι πάντα πολιτικές, ελάχιστοι απ’ αυτούς που γνωρίζουν, δέχονται τις λογικές του «μονόδρομου» και της «καμένης γης». Σε κάθε πρόβλημα πάντα υπάρχουν εναλλακτικές πολιτικές, ακόμα και οι διαχειριστικές, πόσο μάλλον οι πιο επαναστατικές.

Η ιδιότυπη κατοχή της χώρας «δια χειρών ΠΑΣΟΚ» δείχνει την κοινή πολιτική απόφαση ΕΕ-Κυβέρνησης-ΔΝΤ για βίαιες πολιτικές αναδιαρθρώσεις τόσο ενάντια στα δημόσια αγαθά, όσο και τα συλλογικά δικαιώματα. Είναι «λογικό» ότι το κύριο μέλημα μίας κυβέρνησης (είτε αντιπροσωπευτικού-δημοκρατικού είτε αυταρχικού τύπου) που θέλει να πλήξει οικονομικά τις κατώτερες και μεσαίες τάξεις είναι να επιλέξει τα μέτρα εκείνα που πλήττουν περισσότερο, με το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος. Έτσι:

·     Αποφάσισαν «να κοινωνικοποιήσουν τις ζημιές και να ιδιωτικοποιήσουν τα κέρδη».

·     Η χώρα από το Μάιο και μετά τελεί υπό μία μετα-νεοτερική εκδοχή οικονομική ξένης κατοχής, που είναι η περιβόητη «τρόικα» και ο «μηχανισμός στήριξης της ελληνικής οικονομίας», που για εμάς δεν είναι μηχανισμός στήριξης της Ελληνικής οικονομίας, είναι μηχανισμός στήριξης των ξένων δανειστών, ένας τοκογλυφικός μηχανισμός που αποδεικνύεται και αναποτελεσματικός, αφού δεν αγγίζει τις βασικές «πηγές» των προβλημάτων της χώρας μας (ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη κλπ).

·     Έχουμε μία συγκεκριμένη διεθνή «τρόικα», η οποία διαμορφώνει και ελέγχει την πολιτική και η κυβέρνηση δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα αν η τρόικα δεν συμφωνήσει, όπως φαίνεται και από την πρόβλεψη στο Μνημόνιο: «Αν επιθυμεί η Ελλάδα να κάνει κάτι που δεν προβλέπεται στο Μνημόνιο, αυτό γίνεται υπό τον όρο συμφωνίας της «τρόικας». Επομένως, είμαστε σε μία διαδικασία αναγκαστικής διαχείρισης και μιας ιδιότυπης κατοχής. Δεν ξέρουμε αν η «εταιρεία»  των ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ-Κυβέρνησης θα προχωρήσει ή θα διαλυθεί και αν τα περιουσιακά  στοιχεία της χώρας θα εκποιηθούν. Αλλά, επειδή δεν μπορείς να εκποιήσεις έναν ολόκληρο λαό και όλα τα δικαιώματα που έχει, πιστεύουμε ότι αυτά τα πειράματα και οι προσπάθειες που γίνονται, δεν πρόκειται να περάσουν και το αποδεικνύει σήμερα η παρουσία όλων μας, γιατί πραγματικά πιστεύουμε ότι μπορούμε να πάμε σε μία διαφορετική κατεύθυνση.

«Μπορούσαμε και μπορούμε να κάνουμε αλλιώς»;

Βεβαίως και μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς, βεβαίως και θα μπορούσαμε να είχαμε διαφορετική πολιτική. Δεν μιλάμε μόνο για μια εύλογη αναδιαπραγμάτευση του χρέους αποφεύγοντας ταυτόχρονα την «ελεγχόμενη πτώχευση», αλλά και για το γεγονός ότι η κυβέρνηση μπορούσε τα χρήματα αυτά, αντί να προβεί σε περικοπές μισθών σε μισθωτούς και συνταξιούχους, δηλαδή της πιο αδύνατης πλευράς του ελληνικού λαού, να τα πάρει από άλλες κατηγορίες κερδοφόρων επιχειρήσεων πάνω από ορισμένο επίπεδο κέρδους, για να μη θίξει τη φερεγγυότητα του επιχειρηματικού κόσμου.

Υπήρχαν και υπάρχουν και άλλες δυνατότητες: Μπορούσε αμέσως - δεν το έκανε δυστυχώς - να εισπράξει τη φοροδιαφυγή, η οποία από μόνη της κάλυπτε το πρόβλημα. Τίποτα δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα πάνω σε αυτό τον τομέα, όπως δεν έκανε τίποτα στον τομέα της διαφθοράς και στις σπατάλες του δημοσίου που αφορούν για παράδειγμα στον τομέα των δημοσίων έργων και των εξοπλισμών. Μπορούσε να διαπραγματευτεί το τοκογλυφικό χρέος ή ακόμα και να το αρνηθεί, αφού η κυβέρνηση ονομαζόταν «σοσιαλιστική» και «λεφτά υπήρχαν».

 Μπορούσε να ιδρύσει κρατικό τραπεζικό πυλώνα, για να υποστηρίξει τις οικονομικές πολιτικές της, αν βρει το πολιτικό θάρρος να αντιταχθεί στην τρόικα που το απαγόρευσε! Δεν έχει η κυβέρνηση της ιδιότυπης κατοχής της χώρας από τη ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ ούτε την πολιτική βούληση να φορολογήσει τις τράπεζες κατά το παράδειγμα του Ούγγρου πρωθυπουργού που επέβαλε φόρο στις τραπεζικές συναλλαγές παρά τις αρχικές αντιδράσεις του ΔΝΤ και των «τοκογλύφων», πράγμα που κρύβουν τα εγχώρια Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Μπορούσε να καταφύγει στην «εισφορά» ποσοστού επί των ιδιωτικών μη υποθηκευμένων περιουσιακών στοιχείων των πλουσίων ή σε εφ άπαξ «εισφορά» επί των χρηματικών καταθέσεων των Ελλήνων π.χ. πάνω από 200.000 Ε, να εκδώσει εθνικά ομόλογα στη θέση αυτών που κάθε φορά λήγουν κάνοντας ρήξη στη στήριξη του Ευρώ, να εκμεταλλευτεί την τεράστια δημόσια περιουσία πριν λεηλατηθεί από το ΔΝΤ, να απαιτήσει εξόφληση των αποζημιώσεων που οφείλει η Γερμανία στη χώρα κλπ. κλπ. Αντίθετα αποφάσισε να κάνει στάση πληρωμών στα δημόσια αγαθά της χώρας (παιδεία, υγεία, ενέργεια, μεταφορές, κλπ), την αναδιανεμητική ασφάλιση-σύνταξη, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τη σταθερή εργασία, τους μισθούς και στο τέλος να ενοικιάσει μνημεία, νησιά, «και πάει λέγοντας»…

Αγαπητοί μαθητές, φίλοι γονείς, συνάδελφοι εργαζόμενοι,

Θεωρούμε αναγκαία τη δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, τον αξιοπρεπή μισθό. Ξέρουμε ότι φαίνεται πως ζητάμε πολλά. Σκεφτείτε όμως ότι αν δε διαμαρτυρηθούμε μαζί, δεν απαιτήσουμε μαζί, αν δεν ενεργοποιηθούν οι Σύλλογοι Γονέων, οι Ενώσεις, οι Ομοσπονδίες και η Συνομοσπονδία Γονέων…, αν δεν συνεργαστούν τα συνδικάτα (πολλά πρωτοβάθμια το κάνουν ήδη, όπως και στην περιοχή μας), αν δεν στηριχτούμε από το μαθητικό κίνημα,  τότε είμαστε όλοι καταδικασμένοι στη διαρκή λιτότητα της τρόικας και στην όλο και μεγαλύτερη υποβάθμιση της Παιδείας, της Υγείας, της Εργασίας, της Ασφάλισης, του Πολιτισμού, με λίγες λέξεις: του Κοινωνικού Κράτους και της πλήρους Δημοκρατίας.

Σε κάθε περίπτωση, εκτός από τους μεγάλους αγώνες που είναι αναγκαίοι, προκρίνουμε κάθε ανοικτή επιτροπή εκπαιδευτικών, γονέων, κλπ ανά σχολικό συγκρότημα ή μεμονωμένο σχολείο σε επίπεδο γειτονιάς,  με κύριους άξονες:

- Χρηματοδότηση των σχολείων μόνο από το δημόσιο χωρίς επί πλέον φορολόγηση των δήμων ή απεύθυνση (πάλι) στους γονείς ή χορηγούς.

- Ανάπτυξη της ενιαίας γνώσης, συμβατής με την ηλικία, για όλα τα παιδιά και όχι στείρες δεξιότητες και πληροφορίες. Δεν δεχόμαστε την θεσμοποίηση της τριχοτόμηση παιδείας σε τυπική, άτυπη και κατάρτιση.

- Εναντίωση στην υπαγωγή των σχολείων στους νέους δήμους, τους χορηγούς μέσω της κατάτμησης της.

Ο «Καλλικράτης» είναι μέρος του σχεδίου μέσα στο οποίο είναι τα μνημόνια, η τρόικα, τράπεζες, οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι κάθε λογής τοκογλύφοι.

Πάτρα,  Οκτώβρης 2010

ΤΟ ΔΣ