Εκπαιδευτική Παρέμβαση Αχαΐας με αφορμή την επερχόμενη επίθεση στο δημόσιο

Εκπαιδευτική Παρέμβαση

Αχαΐας - μέλος του πανελλαδικού Δικτύου των Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων

 Ανακοίνωση  12 κομβικών σημείων

Με αφορμή την επερχόμενη επίθεση στο δημόσιο της οικονομικής ελίτ – χούντας - τρόϊκας

Συνάδελφοι, -σσες

Στο μακρύ σκοτεινό δρόμο που οδηγούν το λαό κα τη χώρα (αλλά δεν είμαστε μόνοι στην ΕΕ) οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι υπηρέτες του, ανάχωμα θεωρούμε τα πρώτα βήματα αποδέσμευσης από την πλειοψηφία του λαού στις εκλογές που προηγήθηκαν.

Α) Στις «Καλλικράτειες» εκλογές 1.200.000 περ. ψηφοφόροι αρνήθηκαν μέσα σε ένα χρόνο να εμπιστευτούν πάλι το ΠΑΣΟΚ. 500.000 επίσης αρνήθηκαν τη ΝΔ (άλλους τόσους έχασε το 2007 και 2009). αριστερά στο σύνολό της, παρά την ποσοστιαία της αύξηση – και με δικές της ευθύνες-δεν μπόρεσε να πείσει ώστε αυτή η εν μέρει αποδέσμευση να μετατραπεί σε θετική

 ψήφο. Ελπίζουμε  πάντως να μετραπεί σε αγωνιστική συλλογική συμμετοχή στην αντίσταση.

Β) Το ίδιο φαινόμενο, αλλά με μεγάλη συμμετοχή, είχαμε και στις εκλογές για τα Υ. Σ. Άνοδο είχαν μόνο οι Παρεμβάσεις, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και οι ψήφοι διαμαρτυρίας σε πανελλαδική κλίμακα. Στην περιοχή μας οι Παρεμβάσεις πέρασαν μετά από χρόνια στην 3^η θέση, ενώ τα μετωπικά σχήματα κράτησαν τις δυνάμεις τους και εξέλεξαν αιρετούς σε ΠΥΣΔΕ και ΑΠΥΣΔΕ. Σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη σας, αλλά η προσπάθεια οφείλει να συγκεντρωθεί στο σωματείο, στην αύξηση της εσωτερικής δυναμικής με κέντρο τα σχολεία, στις οριζόντιες συμμαχίες του, στους δρόμους, με στόχους, αιτήματα και δράσεις που θα αντιστοιχούν στα νέα δεδομένα με τη συμμετοχή των πολλών, χωρίς υποταγή σε κομματικές σκοπιμότητες.

Γ) Γνωρίζουμε τις ανεπάρκειες και τις ευθύνες  των συνδικάτων, ειδικά σε επίπεδο ΟΛΜΕ και πιο πολύ σε ΑΔΕΔΥ, γνωρίζουμε το σαράκι του στείρου κομματισμού, ειδικά των χώρων που εναλλάσσονταν 35 χρόνια στην κυβερνητική εξουσία, αυτή που αποτελεί μαζί με την παγκόσμια δομική καπιταλιστική κρίση την αιτία να οδηγούμαστε σε ελεγχόμενη πτώχευση, αντί των τοκογλύφων, τραπεζιτών και εφοπλιστών. Δυστυχώς αυτό γινόταν πάντα με εκλογικές απάτες στις οποίες συν τοις άλλοις ευθύνες έχουν και όσοι τις νομιμοποιούσαν στο παρελθόν.

Δ) Μη αναγνώριση – Άρνηση του χρέους. Ως βασικό εργαλείο για τη μεγάλη επίθεση που πραγματοποιούν, με αποφάσεις που έχουν σχεδιάσει τουλάχιστον από τις αρχές του 1990, το σύστημα και οι υπηρέτες του έχουν το δημοσιονομικό χρέος και το έλλειμμα,  εμείς ως λαός και χώρα οφείλουμε να μη το  αναγνωρίζ(σ)ουμε. 1) Επειδή με τα τοκοχρεωλύσια το έχουμε πληρώσει το δανεικό κεφάλαιο πάνω από δύο φορές, όπως εξηγούν αριστεροί και μη οικονομολόγοι που αγαπούν τη χώρα, δηλαδή το λαό, τα δημόσια αγαθά του και τον πολιτισμό του.2) Επειδή το χρέος είναι άδικο, ληστρικό, τοκογλυφικό και επαχθές, γιατί δεν το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, αλλά οι φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, οι επιδοτήσεις των επιχειρήσεων, οι τεράστιες επιδοτήσεις των τραπεζών, οι εξωχώριες (off shore ) εταιρείες, οι σπατάλες και οι ρεμούλες των κυβερνώντων, οι θυγατρικές των πολυεθνικών, οι εκβιασμοί, οι αποικιακές συμβάσεις και φυσικά το Ευρώ (τους) που επέβαλαν οι ιμπεριαλιστές, τα πανωτόκια των «αγορών», η φύση και η λειτουργία της ευρωζώνης και της ΕΕ. 3) Ακόμα επειδή είναι αδύνατο να πληρωθεί, έστω και αν οδηγήσουν στην εξόντωση  το λαό. Για το πότε, πώς, με ποιους όρους, με ποια κυβέρνηση θα αρνηθούμε το χρέος, την απάντηση θα δώσει το  λαϊκό κίνημα. Είναι αυτονόητο ότι θα γίνει με ρήξη με την Ε.Ε., που αποδεικνύεται μαζί με το ΔΝΤ μηχανισμός νέας κατοχής.  

Ε) Στο επόμενο χρονικό διάστημα και ενώ τη μοίρα της χώρας μας θα την ακολουθήσουν με τον τρόπο τους πολλές περιφερειακές και μεσογειακές χώρες, όπως και όλοι οι λαοί της ΕΕ, εμείς θα βιώσουμε μια πολλαπλή επίθεση στο δημόσιο. Οι ΔΕΚΟ, η Υγεία, η Εκπαίδευση, οι μαθητές, οι εργαζόμενοι (μόνιμοι και μη) θα είμαστε ο «αποδιοπομπαίος τράγος»  που θα θυσιαστεί για να αποκρυβούν οι ραγδαίες αναδιαρθρώσεις και η καταλήστευση των δημόσιων αγαθών και της δικής μας πατρίδας. Ταυτόχρονα οι 13 περιφέρειες-καντόνια της χώρας μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αυτόνομες αποφάσεις εκχώρησης δημόσιου πλούτου (π.χ. φυσικών πόρων, μνημείων μέχρι και εδαφών) και παραπέρα εκχώρηση  της εθνικής κυριαρχίας σε εταιρείες ή χώρες (π. χ. με εργαλείο τα μνημόνια).

Στ) Όλα δείχνουν πως με εργαλεία τον «Καλλικράτη», τα «μνημόνεια», την «απογραφή» και τα «ηλεκτρονικά μέσα» ετοιμάζουν για όλο το δημόσιο: 1) νέο διπλό και δήθεν ενιαίο μισθολόγιο με περικοπές επιδομάτων - δώρων (αναλογικά), με εισαγωγή σύνδεσης «αξιολόγησης»- βαθμολόγησης-ασταθούς επιδόματος και με εισαγωγή για πρώτη φορά της ειδικότητας. 2) Υποχρεωτικές μετατάξεις, ελάχιστοι διορισμοί μονίμων μέχρι μηδενισμό τους, δημιουργία πολλαπλών εργασιακών σχέσεων (βλ. ημερομίσθιους ΕΣΠΑ), μεγαλύτερο κτύπημα της οργανικότητας, αύξηση των πειθαρχικών.3) Αναδιάρθρωση των δομών με καταργήσεις Ν. Π. Δ. Δ. (όπως του ΟΕΕΚ), συγχωνεύσεις δομών, σχολείων, τμημάτων, σχολών και Πανεπιστημίων κυρίως με τη λογική της εμπορευματοποίησης με εργαλεία τα εναλλασσόμενα μνημόνια. 4) Μειώσεις των κρατικών επιχορηγήσεων (στον προϋπολογισμό το ποσοστό για την παιδεία υπολογίζεται στο 2,75%) με στόχο τα δίδακτρα, την αύξηση της φορολογίας, την είσοδο χορηγών και μάνατζερ (που θα μετατρέψουν το σχολείο και τα ΑΕΙ σε Α.Ε.), με ότι αυτά συνεπάγονται. 5) Αναμένεται επίσης μειώσεις στα επικουρικά ταμεία και το εφάπαξ, πέρα από το πάγωμα των μισθών και τη μείωση των δώρων. 6) Φαίνεται ότι στο στόχαστρο έχουν και τις απολύσεις μονίμων, στο βαθμό η συνολική αντίστασή μας θεωρηθεί μικρής δυναμικής. Τα θέλουν όλα και τώρα….

Ζ) Οι σχεδιασμοί για το «νέο σχολείο» έχουν αρχίσει και γίνονται κατανοητοί, αφού γνωρίζουμε τις δοκιμές με τα «800 νέα δημοτικά», το σχέδιο για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ και το προσχέδιο για το Λύκειο. Αναμένουμε ακόμα το σχέδιο για την Τ. Ε. και φυσικά τις λεπτομέρειες του νέου ενδοσχολικού και μεταλυκειακού εξεταστικού των μαθητών. Εκτός από την αύξηση της εμπορευματοποίησης, της διάλυσης των παράλληλων δομών του σχολείου, την πορεία κατάργησης της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης (Ενισχ. Διδ., ΠΔΣ, Αθλητικά, Μουσικά, κλπ) έχουμε και το σχεδιασμό της διάλυσης της όποιας ενιαίας γνώσης υπήρχε σε κάθε επιστημονικό πεδίο (π.χ. φυσικές και ανθρωπιστικές επιστήμες για το «νέο Λύκειο»).

Η) Στο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής, εμείς θεωρούμε ότι σωστά επισημαίνονται από τη νεολαία, τους ανέργους και τους εργαζόμενους μια σειρά προβλημάτων στη συγκυρία, όπως: η σταδιακή παράλυση του συλλογικού στην μεταπολίτευση, τα διαλυτικά και μηχανορραφικά φαινόμενα στο χώρο της κλασσικής αριστεράς, η ανάδυση ακροδεξιών σχηματισμών με την παράλληλη ανάδυση χουλιγκανισμού στο χώρο της αυτονομίας και η προσπάθεια δημιουργίας δήθεν πολυκομματικής κυβέρνησης εκσυγχρονιστών, μεταρρυθμιστών (π.χ. «Δημοκρατικής Συμμαχίας», «Δημοκρατικής Αριστεράς», «οικολόγων Πράσινων», κλπ) γύρω από το «ΠΑΣΟΚ» σύντομα.

Θ) Είναι βέβαιο ότι τόσο τα ΜΜΕ (κυρίως τα μεγάλα), όσο και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί θα προσπαθήσουν να φοβίσουν, τρομοκρατήσουν, συκοφαντίσουν και να διασπάσουν τους επερχόμενους μικρούς, μεγάλους ή πολύ μεγάλους αγώνες που θα ξεσπούν και φυσικά όχι μόνο στη χώρα μας. Απέναντι σ’ αυτούς τους σχεδιασμούς οφείλουμε να μη πέφτουμε στις παγίδες που θα στήνονται, αλλά ούτε να μπούμε σε μια διαλυτική αλληλοεξόντωση. Αντίθετα οφείλουμε η απαραίτητη κριτική σε στόχους, μέσα και στρατηγικές να γίνεται με όρους που θα συμβάλλουν στην ενότητα του εργατικού –λαϊκού κινήματος, των στρατιών των ανέργων, της νεολαίας, των συνταξιούχων και των ανήμπορων.

Ι) Εμείς ως αυτόνομο μέλος του Δικτύου των παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων-Κινήσεων της Δ. Ε. και μέσω αυτών όλου του δημόσιου τομέα θεωρούμε ότι μπορούμε να παίξουμε ένα μικρό ρόλο που μας αντιστοιχεί, ώστε, αφού ανανεωθούμε σ’ αυτή την κρίση, να μην έχουμε την τύχη της κρίσης του 1929, ούτε να περάσουμε ως λαός, νεολαία και χώρα ό,τι την ακολούθησε. Έχουμε χρέος και την ωριμότητα να παλέψουμε γι’ αυτό.

ΙΑ) Με βάση όλα τα προηγούμενα: καλούμε σε πολλαπλή, αλλά ελεύθερη «συστράτευση» κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα που οι σκέψεις τους, η διάθεσή τους και το ένστικτό τους είναι κοντά στη αυτόνομη  μεν αλλά πραγματική από τα κάτω ενωτική λογική και με κέντρο το σωματείο, τις ανοικτές επιτροπές σε επίπεδο σχολείου και γειτονιάς ή διαμερίσματος, χωρίς κομματικές ομπρέλες από τη μια ή τη μοναχική πορεία της αλάθητης κομματικής ταυτότητας από την άλλη. Με αυτό το ενωτικό πνεύμα θα μετέχουμε και στις ερχόμενες εκλογές της ΕΛΜΕ, έως ότου δημιουργηθούν οι πραγματικές προϋποθέσεις και για μεγαλύτερα μέτωπα.

ΙΒ) Εν όψει της εκλογοαπολογιστικής Γ.Σ. (με εκλογές για ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ στις 8/12 και το διπλό χαρακτήρα με αφορμή τη σύνοδο των προέδρων στις 27/11: Θεωρούμε ότι η εισήγηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ,  διακατέχεται από μια τυπικότητα, ελλειμματικότητα και συντηρητικότητα, αφού: α) Δεν τόλμησε να εντάξει το ζήτημα των αλλαγών της παιδείας, β) Οπισθοχωρεί στο ζήτημα της ενσωμάτωσης όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό, αφού έχει λειψή ανάλυση που «πάει» το νέο μισθολόγιο, γ) Δεν αναλύει τις νέες όψεις του ασφαλιστικού, με πρώτο ζήτημα το εφάπαξ και τις επικουρικές συντάξεις, δ) Δεν ανησυχεί για τους νέους σχεδιασμούς στην Τεχνική Εκπαίδευση, ε) Δεν ορθώνει ανάστημα στον «Καλλικράτη της Εκπαίδευσης», ενώ φυσικά δεν ακουμπά το ζήτημα του επαχθούς χρέους. Για αυτό και δεν προχωρεί πιο θαρραλέα στο πρόγραμμα δράσης. Αυτή η εισήγηση δεν μπορεί να ψηφιστεί ως έχει. Γι’ αυτό προτείνουμε διευρυμένο που να αντιστοιχεί στην επίθεση.

Πάτρα, 23-11-2010, http://eparemvasiax.wordpress.com/