Κοινή δήλωση των εκπροσώπων των Παρεμβάσεω​ν Π.Ε. και Δ.Ε. σε ΔΟΕ - ΟΛΜΕ για διορισμούς

Κοινή Δήλωση                                                    

των εκπροσώπων

των Παρεμβάσεων – Κινήσεων - Συσπειρώσεων

στο Δ.Σ της ΔΟΕ

Καλούση Ακρίτα 6974750410

 Παπασπύρου Νίκου 6975308409

 paremvasisdoe@gmail.com,   www.paremvasis.gr

και του εκπροσώπου

των Αγωνιστικών – Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Κινήσεων 

 στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ

Αντωνόπουλου Παύλου 6977719812

paremvaseis.de@gmail.com,  http://paremvaseisde.gr/

18 Αυγούστου 2011

Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ:

Ο χειρότερος εχθρός της Δημόσιας Eκπαίδευσης

και των Eκπαιδευτικών

Δε θα την αφήσουμε!

Η σχεδόν ταυτόχρονη ανακοίνωση των λιγότερων διορισμών εκπαιδευτικών από την κυβέρνηση στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση (119 και 424) και από την άλλη μεριά των 1.200 (!!!) προσλήψεων αστυνομικών αποδεικνύει σε όλο της το μεγαλείο την πολιτική  που έχει επιλέξει να ακολουθήσει η κυβέρνηση.

Διαλύει τη δημόσια εκπαίδευση!!! Η ανυπαρξία διορισμών και η ταυτόχρονη αποχώρηση περίπου 11.000 εκπαιδευτικών λόγω συνταξιοδότησης δημιουργούν εκρηκτική κατάσταση. Τα σχολεία θα αδυνατούν να λειτουργήσουν, τα ολοήμερα θα οδηγηθούν στην πλήρη απαξίωση, θα χαθούν χιλιάδες διδακτικές ώρες.

Εκτός και αν η κυβέρνηση σκέπτεται να δημιουργήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης σαν της μεταξικής Ε.Ο.Ν., όπου θα στοιβάζονται οι μαθητές και αντί για εκπαιδευτικούς θα βάλει τους αστυνομικούς που θα προσλάβει να.................

 συγκρατούν και να καταστείλουν την οργή και την αγανάκτησή τους.

Ταυτόχρονα, γίνεται φανερό ότι λεηλατεί τη ζωή χιλιάδων αδιόριστων συναδέλφων που οδηγούνται σε πολύχρονη ανεργία κι εργασιακή απαξίωση του πτυχίου τους. Χωρίς αμφιβολία, η κυβέρνηση επιδιώκει να καλύψει κάποια από τα κενά με ελαστικά εργαζόμενους εκπαιδευτικούς μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ, διαιωνίζοντας τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας. Γιατί μόνο έτσι εξηγείται η παντελής απουσία εκπαιδευτικών ειδικοτήτων, όπως θεατρολόγων, πληροφορικής, μουσικής, γαλλικών, γερμανικών, που εργάζονται στα σχολεία νέου αναμορφωμένου προγράμματος αλλά και στα ολοήμερα.

 Εφαρμόζοντας πλήρως τις επιταγές του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, του κεφαλαίου, της Ε.Ε., του ΔΝΤ, του ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κάνει φέτος τους λιγότερους διορισμούς εκπαιδευτικών στην μεταπολεμική Ελλάδα. Δεν αισθάνεται ούτε ίχνος ντροπής ανακοινώνοντας τους, δείχνοντας για άλλη μια φορά πως προτεραιότητα για την κυβέρνηση δεν είναι η εκπαίδευση, η μόρφωση, η ενίσχυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Προτεραιότητα για την κυβέρνηση είναι η αντιμετώπιση τους «εχθρού λαού», είναι η καταστολή της οργής και της αγανάκτησης της εργαζόμενης πλειοψηφίας που γεννά η βάρβαρη πολιτική της, η πολιτική του μεσοπρόθεσμου και του μνημονίου. Αυτό αποδεικνύει η ταυτόχρονη πρόσληψη 1.200 αστυνομικών που έρχονται να προστεθούν στους 50.000 ήδη εκπαιδευμένους για να αντιμετωπίσουν τους χιλιάδες διαδηλωτές που το προηγούμενο διάστημα γέμισαν τους δρόμους και τις πλατείες όλης της χώρας απαιτώντας να ανατραπεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και παραλίγο να το πετύχουν  τον Ιούνη.

Μαζί με τους ελάχιστους διορισμούς έρχεται και η μηδαμινή χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης που παραδίδεται πλέον στην αγορά, ο διευθυντής manager, οι συνθήκες γαλέρας για τους συναδέλφους αναπληρωτές, οι μισθοί πείνας του νέου μισθολογίου και η σύνδεσή τους με τη παραγωγικότητα και αξιολόγηση, οι κεφαλικοί φόροι, η χειροτέρευση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού, οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, η κατάργηση των ολοήμερων τμημάτων, η κατάργηση του ΟΕΔΒ και η μη έγκαιρη διανομή των διδακτικών βιβλίων, το νέο έκτρωμα νόμου πλαισίου για τα ΑΕΙ συνθέτουν μια εκρηκτική κατάσταση που θα βιώσουμε όλοι το Σεπτέμβρη. Η  συνεχιζόμενη απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης εντάσσεται στα πλαίσια της συνολικής υποβάθμισης των δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών  δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας (Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση).

Απευθυνόμαστε στον κόσμο της εκπαίδευσης (φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικούς, Πανεπιστημιακούς, γονείς) ώστε να  πετύχουμε τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση - συντονισμό και απεργιακή – αγωνιστική συμπόρευση, με στόχο την απαίτηση για δημόσια-δωρεάν εκπαίδευση των όλων και των ίσων, για την κατάργηση του 3848/10, τη μη ψήφιση- ανατροπή  του νέου νόμου -  πλαισίου για τα ΑΕΙ, το μπλοκάρισμα και την ανυπακοή στο «νέο σχολείο» της αγοράς και της αξιολόγησης, ενάντια  στο διευθυντή manager-αξιολογητή και στην κατάργηση των δικαιωμάτων των συλλόγων διδασκόντων. Ενάντια στις συγχωνεύσεις, καταργήσεις σχολείων και πανεπιστημίων, ενάντια στις συμπτύξεις των τμημάτων. Ενάντια στη  υποχρηματοδότηση στην εκπαίδευση. Ενάντια στο νέο μισθολόγιο σφαγείο, στις περικοπές και τους κεφαλικούς φόρους. Ενάντια στον «Καλλικράτη» και την παραπέρα αντιδημοκρατική-αντιδραστική θωράκιση του κράτους και του πολιτικού συστήματος.

Η κοινή τακτική των ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ στο Δ.Σ. της ΔΟΕ βάζει νερό στο μύλο της πολιτικής της κυβέρνησης γιατί είναι πολιτική συναίνεσης, διασπαστική για τους εργαζόμενους και την οργάνωση της πάλης τους, συντεχνιακή, αδιέξοδη. Αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πόσο χρήσιμοι είναι στην κυρίαρχη αστική πολιτική, στην κυβερνητική πολιτική, στην πολιτική της υποταγής που ως υπαλληλίσκοι που σκύβουν το κεφάλι και καταφέρνουν μόνο να ψελλίσουν «σφάξε με πασά μου να αγιάσω» (ας θυμηθούμε την ομιλία του προέδρου της ΔΟΕ Μαντά στο συνέδριο της Ομοσπονδίας – τις μέρες που ψηφίζονταν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που όχι μόνο δεν είπε κουβέντα ούτε έθεσε προς απόφαση από κοινού με τη ΔΑΚΕ την ανατροπή του Μεσοπρόθεσμου, αλλά υιοθετούσε απροκάλυπτα την κυβερνητική προπαγάνδα εγκαλώντας αυτούς που έκαναν κριτική ότι «πρέπει να μας πουν πώς θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις τον Ιούλιο» και «οι εξεγέρσεις οδηγούν σε δικτατορίες και φασισμό» κλπ.). Για να φτάσουμε σήμερα – την ώρα που άρχισαν τα όργανα της καταστροφικής για τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς πολιτικής του μεσοπρόθεσμου (νέες περικοπές μισθών, ανύπαρκτους διορισμούς, αδυναμία λειτουργίας των σχολείων κλπ) και προκειμένου να μην ξεβραστούν από την οργή των εκπαιδευτικών, στην τακτική του «φωνάζω και κάνω φασαρία – απειλώ» με τη γραμμή  του πλήρους συντεχνιασμού, της μιζέριας και της κακομοιριάς, θέλοντας να θέσει τον χώρο των εκπαιδευτικών της Π.Ε. στο περιθώριο των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, να τον ξεκόψει από το υπόλοιπο εκπαιδευτικό και λαϊκό κίνημα και να περάσει τη λογική του «περιούσιου κλάδου» που θέλει ιδιαίτερη μεταχείριση από τη πλευρά της πολιτικής της κυβέρνησης. Είναι μια πολιτική επιλογή του κυβερνητικού κρατικού γραφειοκρατικού συνδικαλισμού που θέλει να μην υπάρχει κοινή συμπόρευση των εργαζομένων , των κλάδων και των εργατικών σωματείων. Είναι μια τακτική παρακολουθητική αυτής της ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, όπως αποδείχθηκε πέρσι και όπως αποδεικνύεται και με την απόφαση της 3^ης Αυγούστου αλλά και από την τακτική τους για το επόμενο διάστημα. Είναι μια πολιτική επιδίωξη που θέλει την αγανάκτηση, την οργή, το μίσος που δημιουργεί η βάρβαρη πολιτική ισοπέδωσης των κοινωνικών, εργασιακών, ασφαλιστικών εκπαιδευτικών, μισθολογικών δικαιωμάτων να την μετατρέψει σε μια άνευρη διαμαρτυρία χωρίς στόχο και προοπτική, χωρίς το συντονισμό της εργαζόμενης πλειοψηφίας και εν τέλει χωρίς να βάζει το επίδικο της εποχής: την ανατροπή τη πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και κάθε επίδοξου διαχειριστή, την ανατροπή του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, της ΤΡΟΪΚΑ, της Ε.Ε. του ΔΝΤ, του ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ.

Την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων , των εκπαιδευτικών δεν πρέπει να την αφήσουμε στα χέρια του γραφειοκρατικού, κρατικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού,

γιατί απλά δεν θα υπάρξει ποτέ

Ο Σεπτέμβρης πρέπει να μας βρει όλους στους δρόμους. Οι εργαζόμενοι του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα σε ένα κοινό μέτωπο Παιδείας – Εργασίας – Υγείας - Δημοκρατίας, ο συντονισμός όλων των εργαζομένων από τα κάτω, μέσα από γενικές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα σε κάθε σύλλογο, σε κάθε πρωτοβάθμιο όργανο είναι απαραίτητος, μέσα από τον συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την ανατροπή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και κάθε επίδοξου διαχειριστή αυτής της αντεργατικής, αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, της ΤΡΟΪΚΑΣ, του ΔΝΤ, του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, της Ε.Ε., για τη μη αναγνώριση του χρέους, για την διαγραφή του χρέους, για έξοδο από Ε.Ε. και Ευρώ, την ικανοποίηση των αιτημάτων του κόσμου της εργασίας (ή την αναδιανομή του πλούτου σε όφελος του κόσμου της εργασίας) για μόνιμη δουλειά, μόρφωση, αξιοπρεπείς μισθούς κλπ.