Για να ενώσουμε συνδικαλιστικούς και πολιτικούς αγώνες….

Εκπαιδευτική Παρέμβαση Αχαΐας,  αυτόνομο μέλος των Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων Δ. Ε.

Κατεβάστε την προκήρυξη σε μορφή word: Gia-na-enwsoume-syndikalistikous-kai-politikous-agwnes_EkpparemvAch_15-3-2011

 «Ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να αναγκαστεί να κλείσει σχολεία, πανεπιστήμια, δικαστήρια, να εγκαταλείψει τις δημόσιες υπηρεσίες, επιφέροντας χάος και αναρχία στην κοινωνία, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει κονδύλια αποπληρωμής δανείων σε ξένους και ντόπιους δανειστές», Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ (1613η Συνάντηση, 17η Ιουνίου 1980)

 Η συνδικαλιστική συγκυρία

Εννοείται ότι μια βασική μορφή αντίστασης είναι για τους εργαζόμενους οι συλλογικοί συνδικαλιστικοί αγώνες που θα συμπυκνώνουν τη γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια, τη στήριξη των δημόσιων αγαθών και δικαιωμάτων, την μη υποδούλωση στις κομματικές ή συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, την ανάδειξη των ιδιαίτερων ζητημάτων των χώρων και τον προσανατολισμό σε γενικότερο ξεσηκωμό με αναζήτηση μας πραγματικά άλλης πολιτικής.

1) Ανάπτυξη πανεκπαιδευτικών αγώνων με σύνδεση μη την πληττόμενη κοινωνία, όπως αντιπαιδαγωγικές συγχωνεύσεις πουν κατά κύριο λόγο ανακοινώθηκαν ως πρώτη φάση σε επίπεδο χώρας. Στο επίπεδο αυτό η πρόταση του ΔΣ της ΟΛΜΕ είναι λειψή και δεν έχει ως στόχο να φτάσει μέχρι την περίοδο των εξετάσεων υπό όρους και προϋποθέσεις.

- Στην περιοχή μας οι ανάπτυξη πολλαπλών αντιδράσεων, όπου το κάρο το τράβηξε το ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας – παρά τη μειωμένη συμμετοχή των συναδέλφων -, με την κατ’ αρχή στήριξη γονέων σε πρωτοβάθμιο επίπεδο και τη στήριξη των τριών δημοτικών συμβουλίων είχαμε μέχρι στιγμής ελάχιστες....................

 συνενώσεις, την ώρα που σε ορισμένους νομούς έφτασαν πάνω από το 40% των σχολείων. Αυτές οι καταργήσεις και συνενώσεις  των 410 σχολείων, η μη νομιμοποιημένη απόφαση για συνένωση των 12^ου και 22^ου Γυμν. στην Πάτρα σηματοδοτεί ως σύμβολο το τι θα επακολουθήσει στην επόμενη φάση σχεδιασμού ΠΑΣΟΚ,  Τρόϊκας και ΥΠΔΜΘ…  Το οποίο για το ζήτημα αυτό, «είρήσθω εν παρόδω» δεν μίλησε καθαρά ακόμα για τα ειδικά σχολεία, αθλητικά, μουσικά, πειραματικά κλπ… Εμείς;

- Νέο Λύκειο: Παρότι φαίνεται ότι επί της δομής το ΥΠΔΜΘ κάνει ένα βήμα πίσω για το νέο Λύκειο επί του περιεχομένου και του εξεταστικού φαίνεται αποφασισμένο να πάει προς το σχολείο της «αμάθειας». Σε συνδυασμό με τους σχεδιασμούς για τη «νέα τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση» μετά το καλοκαίρι και τις εξελίξεις σε πρωτοβάθμια, τριτοβάθμια και στο περιεχόμενο του Γυμνασίου, το τοπίο εξελίσσεται σε εκρηκτικό.

- Διοίκηση: Μετά τις προθέσεις διάλυση των «Γραφείων εκπαίδευσης» ως ενδιάμεσων διοικητικών δομών, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι το σχέδιο προβλέπει διευθυντές με χρέη προϊσταμένου, με όρους αξιολογητή, χωρίς υποχρέωση καμιά ώρας διδασκαλίας, όπου με θεσμικό τρόπο να τους παραδοθεί η όποια δημοκρατία των συλλόγων διδ/ντων και κατόπιν η παιδαγωγική ελευθερία. Από την άλλη με παρόμοια καθήκοντα οι υποδιευθυντές θα προεδρεύουν για οικονομικές χορηγίες ή επαιτείες σε ένα σχολείο που οδεύει στην διασπασμένη γνώση και στα νύχια όσων επιχειρήσεων επιβιώσουν. Για να φτάσει μετά ασθμαίνοντας ολόκληρο στις καλλικρατικές φτωχές κατά κανόνα δομές…

2) Στο πλαίσιο αυτό έχουν μια σχετική αξία και οι δημοσιοϋπαλληλικοί αγώνες αρκεί να μην αποτελούν εκτονώσεις με επίκεντρο το σχεδιαζόμενο μισθολόγιο στα πλαίσια της ελεγχόμενης χρεοκοπίας: Η έννοια του δήθεν «ενιαίου μισθολόγιου» με βάση τα ίδια τυπικά προσόντα» είναι παραπλανητική, στόχος της κυβέρνησης πέρα από την εξοικονόμηση κάποιων εκατομμυρίων – που θα μπουν κι αυτά στις τσέπες των τοκογλύφων τραπεζιτών – είναι η ανατροπή όλων των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο με τη μετατροπή μας σε υπαλλήλους «γενικών καθηκόντων», περιπλανώμενοι από υπουργείο σε υπουργείο, κυνηγώντας κάποιο «μπόνους παραγωγικότητας», υποτακτικών σε μια κάστα καλοπληρωμένων «μάνατζερς» που θα θέτουν στόχους προς υλοποίηση!

Να αποκρούσουμε λοιπόν αγωνιστικά τη θεσμική και μη «προσωρινή» μείωση καθαρών αποδοχών σε μηνιαία και ετήσια βάση, σύνδεση όλου ή μέρους του μισθού με μορφές χειραγώγησης-αξιολόγησης, ώθηση για υποχρεωτικές μετατάξεις.

3) Δεν είναι μικρής σημασίας τα τεκταινόμενα στα «άκρα» του εργασιακού βίου. Για τους παλιούς συναδέλφους, ο σχεδιασμός για  νέα «μικρή ασφαλιστική μεταρρύθμιση» φαίνεται ότι θα μας ενδιαφέρει άμεσα σε τρία ζητήματα: Εφάπαξ, Δώρα, Επικουρικές συντάξεις, σύνταξη στα 67, κλπ.

Από την άλλη το ευρύτερο πάγωμα προσλήψεων χτυπά όλο το δημόσιο τομέα, ενώ το «τσουνάμι» συνταξιοδοτήσεων λειτουργεί κανονικά, με τις υπηρεσίες – πρώτα ο πολίτης (sic) – να υπολειτουργούν τώρα λόγω έλλειψης προσωπικού… 

Αλλά «εξειδικευμένα» ταλαιπωρεί και τους πτυχιούχους των «εκπαιδευτικών» σχολών που κατά μέσο όρο «ξενοδουλεύουν» για μια δεκαετία και «περιπλανιόνται» στην ελαστική εργασία σχεδόν άλλη μία. Θα πεταχτούν στα αζήτητα και αυτοί, ενώ τα δημόσια σχολεία θα στενάζουν με τεράστια τμήματα και ετοιμαζόμενες «γκράβες»; Ακόμη και ο δικός τους ΑΣΕΠ φαντάζει πια ένα «τρύπιο κοφίνι»… Για τους χιλιάδες ελαστικά εργαζόμενους εκπαιδευτικούς (ΑΠΩ, ΑΜΩ, ΕΣΠΑ, Ωρομίσθιους) και αδιόριστους στην … αναμονή, τα πράγματα έχουν επομένως ήδη εκραγεί.

 Η ελεγχόμενη χρεοκοπία ξεκίνησε ήδη…

Γίνεται όλο και πιο φανερό ότι μας οδηγούν σε «ελεγχόμενη χρεοκοπία τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2020-2030. Με ολική συναίνεση  η ντόπια οικονομική και πολιτική elite βρίσκεται σε ευθύ συντονισμό με τα διεθνή κέντρα και φυσικά τις πολιτικές δομές της Ευρωζώνης και επομένως της ΕΕ με αφορμή τις τελευταίες αποφάσεις. Ο Κοινοβουλευτικές δυνάμεις της Αριστεράς δείχνουν να καταγγέλλουν αυτό το δρόμο ή μόνο καταγγέλλουν, αφού δεν θέλουν ή δεν μπορούν να δώσουν πολιτική διέξοδο στο «εδώ και τώρα» για  τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους συνταξιούχους, τους ανήμπορους και τα μικρομεσαία στρώματα.

Εμείς ως λαός είχαμε ήδη βρεθεί πολιτισμικά και πολιτικά αδύναμοι μπροστά στην επερχόμενη παγκόσμια κρίση του «καπιταλισμού της καταστροφής»: πολιτικά διασπασμένοι, πολιτισμικά αφυδατωμένοι, οικονομικά με τάσεις εξατομίκευσης και συνδικαλιστικά υποβαθμισμένοι αφού αποθεώσαμε εν πολλοίς την διαμεσολάβηση και με μείωση της ενεργητικής συμμετοχή, τις συλλογικές διαδικασίες και το αγωνιστικό φρόνημα.

 Για μια νέα πολιτική πορεία – Τι κάνουμε πολιτικά;

Πάνω σε αυτά πάτησαν και με τα εργαλεία της ΕΕ-Ευρώ, χρέους, κρίσης κλπ εντείνουν την οικονομική και πολιτική κατοχή με σκοπό της εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση όλων των προσωπικών και συλλογικών αγαθών. Η υγεία και η παιδεία, ο μισθός και η σύνταξη, το δικαίωμα της εργασίας και του δημιουργικού ελεύθερου χρόνου βρίσκονται φυσικά στο επίκεντρο των εξελίξεων.

Μια άλλη πολιτική μπορεί να έχει ως πρώτους πυλώνες αναζήτησης και δημιουργίας παλαϊκού μετώπου: α) Μη αναγνώρισης του επαχθούς και απεχθούς χρέους, χωρίς κανένα άλλο συμβιβασμό. β) Ρήξη με τις δομές της ΕΕ και Ευρωζώνης, με όρους λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας, χωρίς να οδηγούμαστε σε μια «εθνική» απομόνωση. γ) Ανάπτυξη ανοικτών μορφών λαϊκής εξουσίας άμεσης δημοκρατίας έναντι των διαμεσολαβητών μορφών πολιτικής χειραγώγησης (π.χ. ΠΑΜΕ)  και δημιουργίας μηχανισμών καταστολής. δ) Ανύψωση της πραγματικής και συμβατής με τις δυνατότητες της χώρας οικονομίας με  αποφασιστικό συλλογικό ρόλο των εργαζομένων, οπλισμένους με μια νέα κουλτούρα και αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου.

Κάλεσμα στη Γεν. Συνέλευση της Α΄ ΕΛΜΕ

Συνάδελφοι, -σσες οι αγώνες από εδώ και πέρα δεν μπορεί να είναι μόνο συνδικαλιστικοί, αλλά και πολιτικοί. Οι πολιτικοί αγώνες μάλιστα οφείλουν να ξεπεράσουν το επίπεδο της αποτυχημένης κοινοβουλευτικής πρακτικής. Και αντίστροφα: Οι πολιτικοί αγώνες δεν θα έλθουν χωρίς μάχες σε επί μέρους ζητήματα και ανάπτυξη της συλλογικής συνείδησης, αρκεί να μην έχουν συντεχνιακό χαρακτήρα, αλλά γενικότερο κοινωνικό. Μέσα στο κοινωνικό θα βρίσκουν το νόημά τους και τα εργασιακά αιτήματα.

Σας καλούμε στα πλαίσια αυτά εν όψει της Συνόδου των προέδρων που κάλεσε το ΔΣ της ΟΛΜΕ το ερχόμενο Σάββατο στην Αθήνα στη Γενική Συνέλευση της Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας την Πέμπτη 19.30 στο ισόγειο τους Εργατικού Κέντρου (πλ. Όλγας).

 http://eparemvasiax.wordpress.com/, Πάτρα, 15-3-2011